Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2008

Ένα σύμπαν για τον καθένα

Είμαστε κάτι ασήμαντα πλάσματα χαμένοι κάπου στο σύμπαν... sweetartist.
Ταξιδεύουμε αμέριμνοι χωρίς προορισμό κι αν το καλοσκεφτείς... χωρίς σκοπό. Ζούμε, αναπνέουμε, δημιουργούμε, αισθανόμαστε, φανταζόμαστε κι έχουμε ανησυχίες. Όλοι.
Σημαντικά πράγματα για τον καθένα χωριστά και για τον καθένα προσωπικά. Τα έχουμε κι αυτά να ταξιδεύουν μαζί μας. Τι μπορεί να κάνει κάποιος; Τι μπορεί να πει;
Δεν ξέρω.
Εξαρτάται πως το βλέπει ο καθένας. Ο Σαίξπηρ είχε πει ότι είμαστε φτιαγμένοι από την σκόνη των άστρων. Κάποιος μπορεί να πει ότι είμαστε σκόνη, ενώ άλλος πως έχουμε κάτι αστεράτο μέσα μας. Και λοιπόν;
Αυτό που αξίζει... ίσως... είναι το νόημα που δίνει ο καθένας στο δικό του σύμπαν. Αυτό προσπαθώ να κάνω κι εγώ.
Εξαφανίστηκα για λίγο γιατί έχω το ελάττωμα (;) και παθιάζομαι. Όταν μ' απασχολεί κάτι παθιάζομαι μαζί του τα δίνω όλα. Έτσι λοιπόν αποφάσισα πως είχε έρθει η ώρα να ασχοληθώ ακόμη περισσότερο με το θέατρο. Διάβασα, δόθηκα, διάβαζα και δινόμουν συνεχώς όλο αυτό το διάστημα. Ο σκοπός μου με απορρόφησε. Τελικά τα κατάφερα και πέτυχα. Έγινα δεκτός, κατόπιν εξετάσεων, στο μεταπτυχιακό τμήμα της Σχολής Καλών Τεχνών στο Α.Π.Θ., στο τμήμα Θεάτρου. Είμαι πανευτυχής.
Από δω και πέρα έχω ακόμη πιο πολύ διάβασμα, πολλές εργασίες και υποχρεωτικές παρακολουθήσεις. Ασφυξία;
Είναι η πιο γλυκιά ασφυξία που ένιωσα ποτέ. Ίσως αυτό να εννοούνε οι δύτες όταν λένε ότι αισθάνονται ευτυχία κι ηδονή κάποιες στιγμές πριν τον πνιγμό, όταν ήδη έχουν αρχίσει να πνίγονται. Η διαφορά με μένα είναι ότι το νιώθω από την πρώτη στιγμή της βουτιάς. Της βουτιάς στο σύμπαν του θεάτρου.
Και επιπλέον βρήκα και μια απάντηση, όταν καλά καλά άλλοι δεν μπορούν ούτε τις ερωτήσεις να ψελλίσουν. Την δίνει ο Σαίξπηρ (πάλι) όταν ο Άμλετ λέει κάπου:
"Το έργο εκείνο δεν άρεσε στον κόσμο. Όμως εγώ
το αγάπησα. Γιατί η τέχνη δεν είναι για τους πολλούς
ούτε είναι για τους λίγους, είναι πάντα
για τον καθένα χωριστά."

Θα ανεβαίνω που και που στην επιφάνεια να παίρνω αέρα και τότε θα σου λέω τι βρήκα στο βυθό.

Η Τάνια (κόρη μου) δημιουργεί ένα σύμπαν από βοτσαλάκια κάπου στο Ιόνιο.

.-

33 σχόλια:

δεσποιναριον είπε...

Συγχαρητηρια βρε ματια μου. Πολυ συγκινηθηκα. Και εις ανωτερα.

Roadartist είπε...

..........Συγχαρητήρια!!!!!!
Γιώργο έχω πραγματικά "μείνει" ..
Σου εύχομαι ότι καλύτερο ολόψυχα..
Με συγκίνησες πολύ..
Να είσαι γερός και να συνεχίσεις έτσι να κηνυγάς τα όνειρα σου..
Όποτε διαβάζεις κάτι όμορφο να μας το γράφεις :)))

" Το νόημα που δίνει ο καθένας στο δικό του σύμπαν", αν το μοιραστεί, μπορεί να δώσει και στους άλλους ένα ερέθισμα, ένα κίνητρο, ελπίδα και αρκετή δύναμη για τη συνέχεια του..
Χάρηκα πάρα πολύ για τα νέα σου..
Τώρα όποτε θες εσύ να μας τα ξαναπείς....
Πολλά πολλά πολλά φιλιά.. :)))

Φράνσις είπε...

Ρε συ, δεν το μετανιωσα καθολου που σ'εβάλα στο blogroll μου. Καθολου όμως. Εγραψες.Και να μεινεις οσο γουσταρεις στο "βυθό". το ξωτικό αρέσκεται στις βυθομετρησεις, αλλα επειδη κι αυτο το πιανει ασφυξία ποτε πότε, ανεβαινει στον αφρό να δει και τα πλασματα της επιφάνειας.. Το στοιχημα Γιωργο είναι να ζεις πάνω,με τη γνωση του κάτω.Αν με εννοεις. Και νομίζω ότι με εννοείς. Ο Προσπερος μαζί σου!Και να θυμασαι οτι τα πάθη οφειλουν να γίνονται σεβαστά. Μαρτυς μου εκεινος ο νεκρόφιλος ο Εντγκαρ.

Φράνσις είπε...

A!!! Και συγχαρητήρια για το μεταπτυχιακό σου.Αντε, τρέμε Γεωργουσόπουλε. :)))))

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο, ε μπράβο λοιπόν!!!! Δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα από το να κυνηγάς το όνειρό σου... και να το πιάνεις :)))

Σε ζηλεύω (με την καλή έννοια) και σου στέλνω όλη τη θετική ενέργεια που μου προκάλεσε το ποστ, ξανά πίσω - να ανακυκλώνεται για να μην χάνεται, γιατί την έχουμε πολύ ανάγκη!!!

Μπράβο, μπράβο, μπράβο βρε Γιώργο :)

demon είπε...

Πανέμορφο... Να ΄ρθω Μολυβούπολη να προβάρουμε μαζί? Να 'ρθω?!

Eulie Aeglie είπε...

Μπράβο. Και σε ανώτερα. Και σε καλύτερα. Πάντα σε καλλίτερα. Μ' αρέσει αυτό το ελάττωμα: το να παθιάζεσαι με ό,τι αγαπάς. Μα τότε είναι που έχεις τα τέλεια αποτελέσματα. Αστρόσκονη είμαστε, με όλες τις ερμηνείες. Καλή δύναμη.

Roadartist είπε...

Μία μικρή διόρθωση:

"Τώρα όποτε θες εσύ να μας τα ξαναπείς...."

ε, μη το πάρεις αυτό και τόσο σοβαρά..

;)))

Γιώργος Χρηστινίδης είπε...

@ δεσποιναριον

Ευχαριστώ νονά, να είσαι καλά.

Γιώργος Χρηστινίδης είπε...

@ auburn kate

Γεια σου καλή μου αναβάτισσα. Χαθήκαμε λίγο... όμως θα ξαναβρεθούμε.

Γιώργος Χρηστινίδης είπε...

@ δενδρογαλή

Ευχαριστώ δενδρογαλή για τη θετική ενέργεια, την έλαβα και την ανταποδίδω. Με την πρώτη ευκαιρία θα περάσω.

Γιώργος Χρηστινίδης είπε...

@ demon

Και το ρωτάς βρε demon; Το ρωτάς; Μπορεί να φαίνεται μοναχική πορεία (και είναι, πάντα είναι), ωστόσο έχω ανάγκη από συνοδοιπόρους.

Γιώργος Χρηστινίδης είπε...

@ aeglie

Ευχαριστώ από καρδιάς. Κάπου στο σύμπαν θα συναντηθούμε.

Γιώργος Χρηστινίδης είπε...

@ roadartist

Τι θα κάνω με σένα sweetartist; Τι θα κάνω δεν ξέρω (αστειεύομαι). Παρ' όλο που δεν σου λείπουν οι επισκέψεις με κάνεις και αισθάνομαι αναγκαίος. Σ' ευχαριστώ και σου ανταποδίδω τα φιλιά.

Θα προσπαθήσω να είμαι πιο συνεπής στις blogoυποχρεώσεις μου, αλλά... και πάλι blogoσχεδία είναι αυτή, με τα κύματα παλεύει, δεν είναι κανένα υπερωκεάνιο να μην παρεκκλίνει καθόλου!!!

Roadartist είπε...

Φίλε μου Γιώργο κατάλαβες εσύ ότι αυτό που με νοιάζει στο blog ειναι οι blogεπισκέψεις μου??? ..Τα άτομα με νοιάζουν..και κάποια από αυτά τα έχω ξεχωρίσει.. Οχι για να αφήσουν σχόλια, για να βλέπω τι κάνουν, και για να 'πέρνω' ερεθίσματα από αυτά.. ΑΝΤΕ βρε Γιώργοοοοοοοοοοοοο τι θα κάνεις.. χαχαχα μόλις μου χάρισες ένα χαμόγελο.. αρκεί ;) φιλάκια!

ΥΓ αν γίνομαι ενοχλητική τις κόβω μαχαίρι τις επισκέψεις στη blogοσχεδία.. :)) Καλή πορεία! ;))

Γιώργος Χρηστινίδης είπε...

@ roadartist

- Το μόνο που δεν θέλω είναι να
διακόψεις τις επισκέψεις στην
blogoσχεδία.

- Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι νοιάζεσαι
για τις επισκέψεις.

- Με τιμάει που με επισκέπτεσαι κι
ήθελα με κάποιο τρόπο να στο
πω.

- Όταν έλεγα: "τι θα κάνω με
με σένα"... χαιδευόμουν...έκανα
νάζια, γιατί στην
πραγματικότητα μου αρέσει πολύ
που κάποιος νοιάζεται αν
υπάρχω και που βρίσκομαι.

- Πολλά πολλά φιλιά
sweet sweet sweetartist!!!

Νηφάλια Μέθη είπε...

μπραβο Γιωργο!
χαιρομαστε με τη χαρα σου :)

να σαι παντα καλα

και Χρονια Πολλα!

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητήρια και από εμένα, έστω και λίγο καθυστερημένα, ελπίζω να μη σε πειράζει. Σου εύχομαι όλα να πάνε καλά και να σε βλέπουμε κάπου κάπου.

Ανώνυμος είπε...

Χαμογελώ για σένα. Κι εγώ σε ζήλεψα. Που αγωνίζεσαι, που μπορείς, που πετυχαίνεις.

Οσο σκοτάδι και να υπάρχει γύρω, οι λάμψεις από τα άστρα πάντα θα τραβούν το βλέμμα μας.

Κάθε επιτυχία και ακόμα περισσότερα όνειρα.

Μα λείπεις

Giannis Kafatos είπε...

poly χάρηκα που σε "ξαναβρήκα" και πάλι με μια ωραία ιστόρια και με μια ακόμη καλύτερη φωτογραφία!
www.u-hoo.gr/gianniskafatos

Alkmini είπε...

Φιλε Γιωργο
αν και καθυστερημενα
Σ Υ Γ Χ Α Ρ Η Τ Η Ρ Ι Α
τωρα αν πω οτι δεν ζηλευω , θα ειναι ψεμα, γιατι εγω περασα απ εξω απ τα θεατρικα, αλλα δεν μπηκα μεσα.
τεσπα.
Μπραβο. και ξανα Μπραβο σου.
εχει και εδω στο Ναυπλιο Τμημα θεατρικων σπουδων ;)
λεω... χιχι

πολλα πολλα φιλια .

Roadartist είπε...

Καλησπέρα Γιώργο..
Στείλε τη θετική σου ματιά, γράψε μας τα λογάκια σου με τη δική σου σοφία, μήπως και μας ανεβάσεις καθόλου..
"Ενα συμπαν για τον καθένα".....

Αννα είπε...

Συγχαρητηρια και εις ανωτερα!!!
Μπραβο...Ειναι ομορφα να παθιαζεσαι με οτι σου αρεσει και αγαπας!!!
Καλο Σαββατοκύριακο!!!

Αννα είπε...

Με του Χριστού τη γέννηση
κάνω ευχές για σένα
να ‘ναι τα χρόνια σου πολλά,
καλά κι ευτυχισμένα

Eulie Aeglie είπε...

Μια υπέροχη, χρωματιστή χρονιά εύχομαι στη μολυβοχώρα. Και σε σένα, Γιώργο, υγεία και χαρά.

Αννα είπε...

Όσα χωρούνε στ’ όνειρο
κι ό,τι ο νους σου βάνει,
ο νέος χρόνος πού ‘ρχεται
χαρές να σου τις κάνει

Λύρες, λαγούτα, μπαλωτιές,
Πρωτοχρονιά στην Κρήτη,
Χαρά-ευτυχία, δύναμη
Και στο δικό σας σπίτι

Ανώνυμος είπε...

Καλή χρονιά! Δημιουργική δεν λέω γιατί αυτό με σένα είναι δεδομένο. Θα πω μόνο γεμάτη, από αγάπη, έμπνευση και όσα επιθυμείς.

Roadartist είπε...

Μια καλή χρονιά από ένα καλοπροαίρετο άνθρωπο :))))
Γιώργο μου ότι ποθείς να το ζήσεις..ευχές για πολύ αγάπη, υγεία και δημιουργία για σένα και την οικογένεια σου.. Φιλάκια..

roadartist είπε...

Τι θα γίνει Γιώργο????? :)
Ελπίζω να είσαι καλά..
Το έκλεισες το blog??

Φράνσις είπε...

Δε μου λες κυριε φωτογραφε, τι λες, βλεπεις να αναρτας κανενα καινουργιο ποστάκι πριν το 2010; -:)))))))))

Flora είπε...

Γιώργο,

Είχα πολύ καιρό να σε επισκεφθώ και χάρηκα πολύ τώρα που διάβασα αυτό το τελευταίο κειμενάκι σου.
Καταλαβαίνω την κάθε λέξη σου.
Τα νιώθω κι εγώ τα ίδια...
Από την καρδιά μου σου εύχομαι να βρεις τα πιο όμορφα χρώματα στο βυθό του θεάτρου, άσχετα αν περάσεις πολλά σκοτεινά τούνελ για να τ' απολαύσεις!
Κράτα το πάθος. Κράτα το για όλους μας.
Μας λυτρώνει από τη μιζέρια.
Μας κρατά στη ζωή.
Μας δίνει φτερά...

Καλοτάξιδος όπου και να'σαι!

Γιώργος Χρηστινίδης είπε...

@ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ

Δεν νομίζω ότι έχει νόημα πια να απαντήσω σε όσους και όσες με επισκέπτονταν όλο αυτό το διάστημα που ήμουν απών από την blogoγειτονιά. Τι να σας πω παιδιά; Λόγια; Υποσχέσεις που δεν θα τηρήσω; Ένα μόνο:

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ/ΕΣ ΚΑΛΑ

Spyros Vlahos είπε...

Ρε συ, εμφανίστηκες πάλι δριμύτερος και πολύ χαρούμενος. Οι ευχές δε θα πρόσθεταν κάτι στην ευτυχία σου.

ΥΓ Διάβασα πιο πάνω για το "χαϊδεύομαι". Στα αρχαία είναι "ακκίζομαι". Αν "χαϊδεύομαι πολύ" θα μεταφραζόταν "μάλα ακκίζομαι".
Σωστό λογοπαίγνιο, ε;!