%23001.jpg)
Είναι ξημερώματα Σαββάτου πια και κάθεσαι νυσταγμένος να ετοιμάσεις μια τελευταία ανάρτηση. Γύρισες από βόλτα, το κεφάλι σου γυρίζει απ΄το ποτό και συ εκεί να επιμένεις στο κείμενο. Να αραδιάσεις τις λέξεις στην οθόνη μπροστά σου, να έχουν κάτι να πουν, να αρέσουν, να μείνουν στο πόδι σου για τις τρεις μέρες που θα λείπεις μέχρι το βράδυ της Καθαρής Δευτέρας, να αφήσεις κάτι πίσω σου. Γιατί όλα αυτά; Για ποιο λόγο;
Κάποιοι θα τις διαβάσουν και θα σχολιάσουν, συνήθως ευγενικά, με μια καλή κουβέντα, διακριτικά, κάποιοι θα το κάνουν με χιούμορ, άλλοι θα προσπεράσουν αδιάφορα χωρίς να αφήσουν ίχνη, κάποιοι αισθάνονται μια παράξενης υφής ανεξιχνίαστη υποχρέωση να σχολιάσουν. Σε κάποια ομάδα από αυτές ανήκεις κι εσύ όταν επισκέπτεσαι τους άλλους κι αναρωτιέσαι: γιατί;
Σε δυο τρεις μέρες όλα θα έχουν ξεχαστεί, νέα κείμενα θα πάρουν τη θέση που τους αξίζει, νέα σχόλια θα γεννηθούν από απομακρυσμένα πληκτρολόγια, πολλά ενδιαφέροντα, μερικά άλλα ανούσια κι ένας νέος κύκλος περιπάτου θα ξεκινήσει στις γειτονιές του κόσμου, στα παράθυρα που μοιάζουν με οθόνες.
Τα ποιήματα του Καβάφη δεν εκδίδονται πια. Δεν γίνονται νέες εκδόσεις ούτε ακόμη και για το Σεφέρη. Τα παλιά είναι αρκετά. Δεν τα ζητάει πια ο κόσμος, δεν τα θέλει άλλο ο κόσμος, ξεχνιούνται σιγά σιγά, χάνονται στη λήθη. Πόσοι και πόσοι δεν έχουν ήδη χαθεί για πάντα. Ποιος γνωρίζει τον Αλέξανδρο Μπάρα; Ποιος τον Πέτρο Ωρολογά; Τον Πεντζίκη τον θυμάται κανείς; Πόσοι ακόμα ζητάνε να διαβάσουν Σκαρίμπα; Άνθρωποι με ιδέες, με όνειρα, με ταλέντο στο γράψιμο, άνθρωποι που μεσουράνησαν στον καιρό τους, άνθρωποι...
Η γη συνεχίζει να γυρίζει, εναλλάσονται οι εποχές και καθεμιά φέρνει τα δικά της. Νά 'ναι αυτό που μένει τελικά; Η Άνοιξη, το Καλοκαίρι, το Φθινόπωρο, ο Χειμώνας! Με τις εποχές έρχονται και φεύγουν και οι άνθρωποι; Θα έρθουν νέοι, που αγνοώντας τους παλιούς θα δημιουργήσουν τα δικά τους; Θα φύγουν κι αυτοί, θα γίνουν σκόνη στο χωνευτήρι του χρόνου, ούτε καν της ιστορίας. Κι έπειτα; Κάποια στιγμή κι αυτό θα πάψει, δε θα γυρίζει άλλο η γη, δε θα υπάρχουν ούτε εποχές, δε θα υπάρχει ούτε κάποιος νους για να έχει μια τελευταία ελπίδα η ανάμνηση.
Ανάρτησε λοιπόν φωτογραφίες της Άνοιξης, δείξε Καλοκαίρι, μη θυμίζεις στους ανθρώπους αυτό που ήταν, αυτό που είναι, αυτό που θα γίνουν. Πες τους: "Εσύ θα γίνεις διαφορετικός", "κοίτα την Άνοιξη", "κοίτα πως γεννιέται κάτι, πως φουντώνει, πως έχει όρεξη για ζωή", θύμισέ τους την παιδική τους ηλικία, κάνε τους να σκιρτήσουν, γιατί δεν υπάρχει τίποτα άλλο για να κάνεις, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο καλύτερο.
.JPG)
φωτογραφίες γ.χρηστινίδης (όλες οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν στη Νότια Κρήτη)
Επιστροφή το βραδάκι της Καθαρής Δευτέρας. Καλά να περάσετε!
36 σχόλια:
Καλημέρα ξενυχτισμένε Γιώργο!
Το σχόλιό μου το καταήπιε ο blogger και εις ένδειξιν διαμαρτυρίας, αρνούμαι να το ξαναγράψω!!! Ήταν μακροσκελέστατο...
Καλή ξεκούραση και καλή αποκριά σου εύχομαι
Καλέ μου Γιώργο!
..δεν έχεις άδικο στους προβληματισμούς σου..
Μια μορφή επικοινωνίας ειναι και το blogging..
Προσωπικά να αφήνω σχόλιο μόνο όταν έχω κάτι να εκφράσω..
Σίγουρα όχι απο υποχρέωση..
Πανέμορφες οι φωτογραφίες σου!
Να έχεις ένα όμορφο ΣΚΔ!!! Να περάσεις όμορφα, να ξεκουραστείς!
Αγαπητο μου παιδι. Βρισκω κατι το συγκρουομενο σ' αυτο το ποστ. Ανοιξιατικες σκεψεις με σκονη πεσσιμισμου. Και ισως να ητανε το νυχτερινο ποτακι που τις προκαλεσε, ισως. Λοιπον, γραφε, βαζε φωτογραφιες, συνεχισε να αμφισβητεις. Στην τελικη για ποιον γραφεις, αναρωτηθηκες ποτε. Ολοι αρχιζουμε να γραφουμε για μας τους ιδιους και στην πορεια αυτο αλλαζει αναλογα με τις αντιδρασεις των αναγνωστων. Κι αν αυτο που θα πεις σημερα, μεθαυριο εχει ξεχαστει, σημασια εχει οτι μια μικρη στιγμουλα, το μοιραστηκες με καποιον, εκανες την επαφη, πηρες και εδωσες.
Το σημερινο σου ποστ ηταν το πιο ομορφο απ' ολα, αλλα κοιτα μη μου το κανεις σηνηθειο να τα κοπανας και να γραφεις γιατι δε θα σου παρω λαμπαδα με μπιρμπιλικια το Πασχα!
ΦΦΦΦΦΦ!
Υστερογραφο αφηρημενης: Καλα τις φωτογραφιες δε τις συζητω! Αχ εκεινη η μαργαριτα!
Γιώργο μου καλημέρα,
πολύ ωραίες οι φωτογραφίες σου. Δεν αντιστάθηκες τελικά στον πειρασμό να αναρτήσεις την Άνοιξη!!
Δεν μου λες ποιος είναι ο Αλέξανδρος Μπάρας;;
Καλή επιστροφή
Ειναι υπεροχη η Κρητη!
Τωρα εγω γιατι περναω τις καλοκαιρινες μου διακοπες στην Μαγιορκα,ειναι..αλλο καπελλο!
Καλη επιστροφη!
@ δενδρογαλή: Καλησπέρα δενδρογαλή. Εκείνο το σχόλιο που κατάπιε ο blogger, κάποια στιγμή ξαναγράψτο σε παρακαλώ, γιατί μ'ενδιαφέρει η άποψή σου για το κείμενο.
@ roadartist: Sweetartist ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και τις ευχές. Προσωπικά θα ήθελα να με επισκέπτεσαι έστω και για καλημέρα. Με το κείμενο δεν θέλω να θίξω κάποιο ζήτημα του blogging, άλλωστε το όλο θέμα ξεπερνάει τα του blog-o-κοσμου, απλώς κάποιες σκέψεις κάνω (με πικρία ομολογουμένως) γιατι να είναι έτσι τα πράγματα, μόνο που δεν ξέρω πως θα έπρεπε να είναι.
Να περνάς καλά.
@ δεσποινάριον: Καλή μου νονά, πράγματι υπάρχει κάτι συγκρουόμενο σ' αυτό το post. Συμφωνώ με όλα όσα λες και μου αρέσει αυτό το "μοίρασμα" έστω και της στιγμής, αλλά να κάποια στιγμή με πιάνει κάτι και περνούν διάφορα από το μυαλό μου. Ίσως ό κόσμος κινείται πιο γρήγορα από ότι μπορώ ν' αντέξω. Καλά να περνάς.
Μάλιστα, λοιπόν... ένας ακόμα πολυτάλαντος άνθρωπος και μάλιστα Σαλονικιός...
Αδερφέ μου, τον Πεντζίκη τον θυμάμαι μια χαρά εγώ, όπως και την Ζωή Καρέλλη που είχα την τιμή να γνωρίσω δυο χρόνια πριν αποδημήσει...
φαίνεται πως αρκετά κοινά μας συνδέουν όμως, σιγα σιγά κι αν είναι γραφτό, θα φανούν λίγο λίγο...
Για μένα πάντως το μπλόγκιγκ είναι κυρίως άσκηση γραφής προσωπική και μετά υπάρχει και το ενδεχόμενο μία στα χίλια να αποκτήσεις κι έναν αληθινό φίλο, και δεν είναι μικρή η πιθανότητα αυτή, καθόλου μάλιστα.
Από την εσωτερική μας αυστηρότητα και την προς τους άλλους επιείκεια κρίνονται πολλά.
Χαίρομαι που ήρθα και νομίζω πως θα ξανάρθω.
Καλό σου βράδυ!
@ meropi: Γεια και χαρά σου meropi. Ο Αλέξανδρος Μπάρας ήταν κατά τη γνώμη μου ένας σπουδαίος ποιητής, ο οποίος μάλλον αδίκως δεν έγινε περισσότερο γνωστός. Έχει γράψει έξι ποιητικές συλλογές (1933-1983), αλλά ασχολήθηκε και με μεταφράσεις ξένων ποιητών στα ελληνικά. Παραθέτω παρακάτω το ποίημα του: "Η ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ, Η ΣΕΜΙΡΑΜΙΣ ΚΙ Η ΘΕΟΔΩΡΑ" για να πάρεις μια ιδέα.
Ένα κάθε βδομάδα,
στην ορισμένη μέρα,
πάντα στην ίδια ώρα,
τρία βαπόρια ωραία,
η "Κλεοπάτρα", η "Σεμίραμις" κι η "Θεοδώρα",
ανοίγουνται απ' την προκυμαία
στις εννέα,
πάντα για τον Περαία,
το Μπρίντιζι και το Τριέστι,
πάντα.
_
Χωρίς μανούβρες κι ελιγμούς
και δισταγμούς
κι ανώφελα σφυρίγματα,
στρέφουνε στ'ανοιχτά την πρώρα,
η "Κλεοπάτρα", η "Σεμίραμις" κι η "Θεοδώρα",
σαν κάποιοι καλοαναθρεμμένοι
που φεύγουν από ένα σαλόνι
χωρίς ανούσιες χειραψίες
και περιττές.
_
Ανοίγουνται απ'την προκυμαία
στις εννέα,
πάντα για τον Περαία,
το Μπρίντιζι και τι Τριέστι,
πάντα - και με το κρύο και με τη ζέστη.
_
Πάνε
να μουντζουρώσουν τα γαλάζια
του Αιγαίου και της Μεσογείου
με τους καπνούς των.
Πάνε για να σκορπίσουνε τοπάζια
τα φώτα τους μες στα νερά
τη νύχτα.
Πάνε
πάντα μ'ανθρώπους και μπαγκάζια...
_
Η "Κλεοπάτρα", η "Σεμίραμις" κι η "Θεοδώρα",
χρόνια τώρα,
κάνουν τον ίδιο δρόμο,
φτάνουν την ίδια μέρα,
φεύγουν στην ίδια ώρα.
_
Μοιάζουν υπάλληλοι γραφείων
που γίνανε χρονόμετρα,
που η πόρτα της δουλειάς,
αν δεν τους δει μια μέρα να περάσουν
από κάτω της,
μπορεί να πέσει.
_
(Όταν ο δρόμος είναι πάντα ίδιος
τι τάχα αν είναι σε μια ολόκληρη Μεσόγειο
ή απ'το σπίτι σ'άλλη συνοικία;)
Η "Κλεοπάτρα", η "Σεμίραμις" κι η "Θεοδώρα"
είναι καιρός και χρόνια πάνε τώρα
του βαρεμού που ενιώσαν την τυράννια,
να περπατούν πάντα στον ίδιο δρόμο,
να δένουνε πάντα στα ίδια λιμάνια.
_
Αν ήμουν εγώ πλοίαρχος,
ναι - si j'etais roi! -
αν ήμουν εγώ πλοίαρχος
στην "Κλεοπάτρα", τη "Σεμίραμι", τη "Θεοδώρα",
αν ήμουν εγώ πλοίαρχος
με τέσσερα χρυσά γαλόνια
κι αν μ'άφηναν στην ίδια αυτή γραμμή
τόσα χρόνια,
μια νύχτα σεληνόφεγγη,
στη μέση του πελάγου,
θ'ανέβαινα στο τέταρτο κατάστρωμα
κι ενώ θ'ακούγονταν η μουσική
που θά'παιζε στης πρώτης θέσης τα σαλόνια,
με τη μεγάλη μου στολή,
με τα χρυσά μου τα γαλόνια
και τα χρυσά μου τα παράσημα,
θά'γραφα μιαν αρμονικότατη καμπύλη
από το τέταρτο κατάστρωμα
μες στα νερά,
έτσι με τα χρυσά μου,
σαν αστήρ διάττων
σαν ήρως ανεξήγητων θανάτων.
(Αλέξανδρος Μπάρας, Άθροισμα, εκδ.Κέδρος, 1983)
Τον Πέτρο Ωρολογά το γνωρίζεις; Αυτός κι αν δεν είναι...
Αγαπητέ Κώστα είναι υπέροχη η Κρήτη μα πιο υπέροχο είναι όταν μπορέσεις και γνωρίσεις την ψυχή της. Δεν φαίνεται σε τουριστικά φυλλάδια κι ούτε αποτυπώνεται σε φωτογραφίες (δυστυχώς τέτοια φωτογραφία για την Κρήτη δεν έκανα ακόμα).
Τώρα γιατί το "διακοπές στη Μαγιόρκα" μου ακούγεται γοητευτικό, είναι πράγματι άλλο καπέλο.
@ βασιλική ν. Γεια σου Βασιλική και καλώς όρισες στην blog-o-σχεδία μου. Χαίρομαι που ήρθες -γιατί από μια σύντομη βόλτα στο τσαρδί σου είδα ότι μάλλον θα βρούμε κι άλλα πράγματα να πούμε μαζί - και θα χαρώ να ξαναπεράσεις.
Συμφωνώ απόλυτα με αυτά που έγραψε το Δεσποινάριο...
Και οπωσδήποτε θέλω να σου εκφράσω το θαυμασμό μου για τις υπέροχες φωτογραφίες που τραβάς!
Τρελλάθηκα... Μου άρεσαν πάρα πολύ!!
You are an arist!
Καλή σου μέρα!
Εγω τον ξερω τον Αλέξανδρο Μπάρα- δηλαδή μία φράση του/ στίχο, δεν ξερω απο που ήταν παρμένο: "24ωροι αιώνες τον εκαναν νευρασθενή χωρίς να τον δαμάσουν"... προσωπικό μότο διαρκείας. (Οι φωτογραφίες είναι εξαιρετικές, όπως και το στησιμο του blog σας κύριε. Χαίρεσθε μετα ανοιξιάτικης δροσιάς).
πέρασα να αφήσω τη καλημέρα μου λοιπόν.. :) :) καλή εβδομάδα Γιώργο!
Καλησπέρα Γιώργο!
Κινούμαστε στο ίδιο μήκος κύματος... Μια φράση από την απάντησή σου προς τη Δέσποινα ("Ίσως ό κόσμος κινείται πιο γρήγορα από ότι μπορώ ν' αντέξω.") ήταν περίπου αυτό που έλεγε το χαμένο σχόλιο...
Ζούμε σε μια εποχή τρελής ταχύτητας. Πολλά πράγματα δεν προλαβαίνουμε να τα καταλάβουμε καν, και έχουν γίνει παρελθόν, έχουν δώσει σε άλλα τη θέση τους. Εικόνες, μουσικές, λόγια, ήθη, έρχονται και παρέρχονται.
Προσωπικά κάνω πολύ κόπο μερικές φορές να συντονίζομαι με την εποχή, θα ήθελα η διάθεση να είναι λίγο πιο ράθυμη (με την καλή έννοια), να έχω χρόνο να απολαύσω πράγματα ή ακόμα και να τα εμπεδώσω. Παρ' όλα αυτά καλούμαι να προχωρήσω στην επόμενη νέα γνώση και στην επόμενη νέα μόδα, στο επόμενο πρέπει.
Κι όσο κι αν ξέρουμε μέσα μας ότι τίποτα δεν πρέπει, αυτοπαγιδευόμαστε και ακολουθούμε την ταχύτητα της εποχής.
Νομίζω περίπου αυτά έλεγε το σχόλιο. Με την ταχύτητα καταπιάστηκα είμαι σίγουρη (γιατί με προβληματίζει πολύ η επίδρασή της στην καθημερινότητά μου πια), αλλά δεν ξέρω τι ακριβώς έλεγα, γιατί πάνε και τρεις μέρες!!!
Καλή Σαρακοστή (μπλιαξ, τι ευχή!)
@ flora: Ευχαριστώ flora για τα καλά σου λόγια.
@ auborn kate: Καλώς ήρθες auborn kate στο φτωχικό μου. Χαίρομαι που σ΄άρεσε το bloggάκι μου κι ελπίζω να σε έχω συχνά μουσαφίρισα.
(Είσαι η πρώτη που γνωρίζω και ξέρει τον Αλέξανδρο Μπάρα)
@ roadartist: Καλή εβδομάδα και σε σένα sweetartist.
@ δενδρογαλή: Σ' ευχαριστώ καλή μου ηρωίδα που ανταποκρίθηκες και έγραψες τις σκέψεις σου. Όπως το περίμενα θα συμφωνήσω μαζί σου, αλλά το θέμα θα με απασχολήσει και στο μέλλον, οπότε θα τα ξαναπούμε.
Δεν το διάβασα (λόγω φόρτου εργασίας) αλλά σε είδα σε άλλο blog και μ' άρεσε το "μπροστάρης" μου θύμισε την παλιά μου θητεία στην ΚΝΕ.
Πάνε όλα αυτά κι άλλα πολλά!!!
@ spyros vlahos: Καλώς τον. Πάνε όλα αυτά λες! Τότε γιατί προτείνεις "κίνημα πολιτών";
Νομίζω ότι πρέπει να το σκεφτούμε σοβαρά. Πολύ σοβαρά θα έλεγα φίλε Σπύρο.
Γιώργο,
είσαι πολυπράγμων (τώρα που διάβασα το curiculum σου). Δικέ μου, δε σε ζηλεύω, με κάνεις απλώς περήφανο που υπάρχουν ακόμα άτομα.
Ναι, θα σκεφτούμε, η Σαλονίκη είναι μάνα για τέτοια. Ιδιαίτερα όταν βρέχει και περπατάνε οι οπτασίες στην Πάνω Πόλη. Ρε γαμώτο είναι πανέμορφη.
Πες τρόπους! Συνθήματα για ζύμωση! Ωραίες ιστορίες που θα λέμε στα παιδιά και δε θα μας φτύνουν!
Έίμαι μαζί σου.
@ spyros vlahos: Μέσα!
Είσαι πραγματικά καλός με το φακό. Βλέπω τι τράβηξα εγώ από χαρταετούς και τι εσύ, κι απλώς σε χαίρομαι! Πως είναι η κόρη;
οι φωτογραφιες σου οπως παντα με μαγεψαν... και το γραφω αυτο επειδη το νιωθω... αν δεν μου αρεσαν δεν θα ελεγα τιποτα...
σπυρο βλαχο και γιωργο χρηστινιδη... και εγω μεσα ειμαι μην με ξεχασετε!
@ demon: Καλώς όρισες κι απ'τη blog-o-σχεδία μου. Η κόρη μου είναι "καλύτερα". Το χέρι βέβαια είναι στο γύψο.
@ amelie: Γεια σου amelie, σ' ευχαριστώ. Θα δούμε τώρα τι μπορεί να γίνει με το άλλο και φυσικά χαίρομαι που είσαι μέσα.
Δικέ μου,
θά 'ρθεις Κέρκυρα; Δεν έχω πού να σε φιλοξενήσω αλλά ένα κρασί θα το πιούμε!
ΥΓ. Είναι σπαστικό αυτό το face control με τα beep (θά 'λεγα γαμημένα, αλλά είμαι κόσμιος κι έβαλα beep)γράμματα
@ spyros vlahos: Θα έρθω (δεν έχω έρθει ποτέ Κέρκυρα) και θα πιούμε και ένα κρασί (μην πω δύο), το θέμα είναι ότι δεν ξέρω πότε.
Με ξάφνιασες.
Γιατί να σε ξαφνιάσω;
Και δύο και τρία θα πιούμε!
Κι αν έρθω ποτέ Σαλονίκη θα πάμε στου Βλαχάκη, στο Τσινάρι.
Ωραία, τότε, εις το επανιδείν.
Υπέροχες φωτογραφίες!!!
Ειδικά αυτες που ειναι απο νότια Κρήτη...
(αν δεν παινεψεις τον τοπο σου , θα πέσει και θα σε πλακώσει...χε χε χε)
@ anna
Επ! Τώρα σε είδα εσένα, συγγνώμη. Καλωσόρισες. Αφού είσαι από την Κρήτη νομίζω ότι θα έχουμε πιο πολλά να πούμε στο μέλλον.
Δημοσίευση σχολίου