Σβήστε με...

Και ΝΑΙ και ΟΧΙ

-- ΗΡΘΕ Η ΑΝΟΙΞΗ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ. ΤΙ ΩΡΑΙΑ! ΤΙ ΚΑΛΑ! ΒΓΕΙΤΕ, ΒΓΕΙΤΕ ΕΞΩ, ΤΡΕΞΤΕ, ΠΑΙΞΤΕ. ΗΡΘΕ Η ΑΝΟΙΞΗ ΚΑΙ ΖΗΤΩ!!! ΛΟΥΛΟΥΔΑΚΙΑ, ΛΟΥΛΟΥΔΑΚΙΑ, ΛΟΥΛΟΥΔΑΚΙΑ ΛΟΥΛΟΥΔΑΚΙΑ ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ...

Σήμερα

Σήμερα, την πρώτη μέρα της Άνοιξης, την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, την Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Ρατσισμού, την Παγκόσμια Ημέρα Δασοπονίας και την Παγκόσμια Ημέρα Κουκλοθέατρου σκανάρισα μια φωτογραφία από την τελευταία σελίδα της σημερινής "Ελευθεροτυπίας" και σας την αφιερώνω.

-

Φωτογράφος: Βίκυ Κοτρίκλα

Τόπος: Αθήνα, διασταύρωση Φερών & Αριστοτέλους (δίπλα στο Κ.Ε.Π.)

-

-

Κάτι λάθος έκανα...

Αυτή η ανάρτηση έγινε γιατί στην προηγούμενη δεν μου εμφανίζει σχόλια. Κάποια βλακεία θα έκανα πάλι.

New York, New York

Κάποια στιγμή της πολυτάραχης ζωής μου έπρεπε να μεταβώ στη Νέα Υόρκη για ένα σοβαρό ζήτημα. Πήγα κουβαλώντας μαζί μου τις προκαταλήψεις μου και τα αντιαμερικανικά μου αισθήματα ως γνήσιος Έλλην. Όταν επέστρεψα είχα ακόμη τις αντιρρήσεις μου σχετικά με την αμερικανική πολιτική ανά τον κόσμο, πλην όμως αναθεώρησα κάποια πράγματα όσον αφορά στους ανθρώπους. Ιδού μερικά προσωπικά συμπεράσματα χρήσιμα προς συζήτηση:

• ο μέσος αμερικάνος δεν ξέρει τι του γίνεται από πολιτική
• ασχολούνται παραπάνω από όσο πρέπει με τον κήπο τους
• δεν έχουν ιδέα τι γίνεται στον κόσμo
• ελάχιστοι ξέρουν που βρίσκεται η Ελλάδα, αν και γνωρίζουν τον Παρθενώνα
• τόσους χοντρούς μαζεμένους πρώτη φορά έβλεπα
• ο αμερικάνος της Νέας Υόρκης δεν έχει απολύτως καμία σχέση με αμερικάνο άλλης πολιτείας (π.χ. του Τέξας)
• στους δρόμους της Νέας Υόρκης συναντάς ανθρώπους από όλες τις φυλές της γης, οι οποίοι όμως ζουν αρμονικότατα
• από όποιον ζήτησα βοήθεια στο δρόμο τη βρήκα με το παραπάνω
• οι νεουορκέζοι είναι ευγενικοί και φιλόξενοι
• σε καμιά περίπτωση, σε καμία από τις δύο πολιτείες που επισκέφθηκα (Νέα Υόρκη και Νιου Τζέρσευ) δεν αισθάνθηκα ανασφαλής ή ανεπιθύμητος
• βρίσκεις περισσότερη ανθρωπιά απ' όση περίμενες
• ο μέσος αμερικάνος δεν έχει σωστή πληροφόρηση για πολλά ζητήματα
• η Νέα Υόρκη πραγματικά δεν κοιμάται ποτέ, βρίσκεις ανοικτά μαγαζιά και ό,τιδήποτε θελήσεις οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας ή της νύχτας

Επειδή το κάπνισμα απαγορεύεται δια ροπάλου στα καφέ και τα εστιατόρια, εκτός από μερικά ελάχιστα μαγαζιά που έχουν ειδική άδεια (η οποία όμως κοστίζει πολύ), ξεκίνησα από την 18η λεωφόρο να βρω ένα μαγαζί να πιω έναν καφέ και να καπνίσω και τέσσερα τσιγαράκια με την ησυχία μου. Έφτασα αποκαμωμένος μετά από δύο ώρες στο Σέντραλ Παρκ (65η, αν θυμάμαι καλά, λεωφόρο) και δεν βρήκα τίποτα. Αποκαρδιωμένος πήρα το δρόμο της επιστροφής από ένα παράλληλο δρόμο μπας και βρω τίποτα (άλλες δύο ώρες) και τελικά βρήκα ένα ωραιότατο μαγαζί όπου μπορούσα να καπνίσω, μόλις πέντε λεπτά από το σημείο που είχα ξεκινήσει. Ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού ήταν ένας Τούρκος ο οποίος μόλις έμαθε ότι ήμουν Έλληνας έκανε σα να βρήκε το χαμένο αδερφό του. Με περιποιήθηκε (θα πρέπει να είχα πολύ δυσάρεστη όψη) και συζητήσαμε για καμία ώρα περίπου για ό,τι μπορείτε να φανταστείτε.

Το άγαλμα της Ελευθερίας είναι εμπνευσμένο από το άγαλμα της Αθηνάς που υπήρχε στην Ακρόπολη των Αθηνών.

Ένα ενδιαφέρον σημείο της επίσκεψής μου στο Αμέρικα ήταν και οι δίδυμοι πύργοι, τους οποίους επισκέφθηκα λίγους μήνες πριν την πτώση τους, γι' αυτό και οι φωτογραφίες που ακολουθούν, καθώς και μερικές εκατοντάδες ακόμα που δεν μπορώ να αναρτήσω λόγω χώρου έχουν, ας πούμε, κάποια συλλεκτική αξία. Όσες φωτογραφίες φαίνεται να τραβήχτηκαν από ψηλά είναι μέσα από τους δίδυμους και συγκεκριμένα από τον 105 όροφο.

Το Manhattan από το Ellis Island, το νησάκι που δέχοταν τους μετανάστες πριν τους δεχτεί ο Νέος Κόσμος Από τα χιλιάδες πορτραίτα ανθρώπων που έψαχναν για μια καλύτερη ζωή. Στο Broadway... Μια από τις πολλές γέφυρες που συνδέουν το Manhattan ... Στο Central Park συμβιώνουν πολλοί και διάφοροι... Το άγαλμα της Ελευθερίας πίσω από τα κάγκελα. Ο Debor ο σκίουρος από το New Jersey. ..................................φωτογραφίες γ. χρηστινίδης........................ 29 Μαρτίου ώρα 8:00 με 9:00 το βράδυ σβήνουμε τα φώτα. Είναι η ώρα της γης. Λεπτομέρειες στο blog της flora και στην ανάρτησή της "Earth Hour"

Σκέψεις Ανοιξιάτικες...

Είναι ξημερώματα Σαββάτου πια και κάθεσαι νυσταγμένος να ετοιμάσεις μια τελευταία ανάρτηση. Γύρισες από βόλτα, το κεφάλι σου γυρίζει απ΄το ποτό και συ εκεί να επιμένεις στο κείμενο. Να αραδιάσεις τις λέξεις στην οθόνη μπροστά σου, να έχουν κάτι να πουν, να αρέσουν, να μείνουν στο πόδι σου για τις τρεις μέρες που θα λείπεις μέχρι το βράδυ της Καθαρής Δευτέρας, να αφήσεις κάτι πίσω σου. Γιατί όλα αυτά; Για ποιο λόγο; Κάποιοι θα τις διαβάσουν και θα σχολιάσουν, συνήθως ευγενικά, με μια καλή κουβέντα, διακριτικά, κάποιοι θα το κάνουν με χιούμορ, άλλοι θα προσπεράσουν αδιάφορα χωρίς να αφήσουν ίχνη, κάποιοι αισθάνονται μια παράξενης υφής ανεξιχνίαστη υποχρέωση να σχολιάσουν. Σε κάποια ομάδα από αυτές ανήκεις κι εσύ όταν επισκέπτεσαι τους άλλους κι αναρωτιέσαι: γιατί;

Σε δυο τρεις μέρες όλα θα έχουν ξεχαστεί, νέα κείμενα θα πάρουν τη θέση που τους αξίζει, νέα σχόλια θα γεννηθούν από απομακρυσμένα πληκτρολόγια, πολλά ενδιαφέροντα, μερικά άλλα ανούσια κι ένας νέος κύκλος περιπάτου θα ξεκινήσει στις γειτονιές του κόσμου, στα παράθυρα που μοιάζουν με οθόνες.

Τα ποιήματα του Καβάφη δεν εκδίδονται πια. Δεν γίνονται νέες εκδόσεις ούτε ακόμη και για το Σεφέρη. Τα παλιά είναι αρκετά. Δεν τα ζητάει πια ο κόσμος, δεν τα θέλει άλλο ο κόσμος, ξεχνιούνται σιγά σιγά, χάνονται στη λήθη. Πόσοι και πόσοι δεν έχουν ήδη χαθεί για πάντα. Ποιος γνωρίζει τον Αλέξανδρο Μπάρα; Ποιος τον Πέτρο Ωρολογά; Τον Πεντζίκη τον θυμάται κανείς; Πόσοι ακόμα ζητάνε να διαβάσουν Σκαρίμπα; Άνθρωποι με ιδέες, με όνειρα, με ταλέντο στο γράψιμο, άνθρωποι που μεσουράνησαν στον καιρό τους, άνθρωποι...

Η γη συνεχίζει να γυρίζει, εναλλάσονται οι εποχές και καθεμιά φέρνει τα δικά της. Νά 'ναι αυτό που μένει τελικά; Η Άνοιξη, το Καλοκαίρι, το Φθινόπωρο, ο Χειμώνας! Με τις εποχές έρχονται και φεύγουν και οι άνθρωποι; Θα έρθουν νέοι, που αγνοώντας τους παλιούς θα δημιουργήσουν τα δικά τους; Θα φύγουν κι αυτοί, θα γίνουν σκόνη στο χωνευτήρι του χρόνου, ούτε καν της ιστορίας. Κι έπειτα; Κάποια στιγμή κι αυτό θα πάψει, δε θα γυρίζει άλλο η γη, δε θα υπάρχουν ούτε εποχές, δε θα υπάρχει ούτε κάποιος νους για να έχει μια τελευταία ελπίδα η ανάμνηση.

Ανάρτησε λοιπόν φωτογραφίες της Άνοιξης, δείξε Καλοκαίρι, μη θυμίζεις στους ανθρώπους αυτό που ήταν, αυτό που είναι, αυτό που θα γίνουν. Πες τους: "Εσύ θα γίνεις διαφορετικός", "κοίτα την Άνοιξη", "κοίτα πως γεννιέται κάτι, πως φουντώνει, πως έχει όρεξη για ζωή", θύμισέ τους την παιδική τους ηλικία, κάνε τους να σκιρτήσουν, γιατί δεν υπάρχει τίποτα άλλο για να κάνεις, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο καλύτερο.

φωτογραφίες γ.χρηστινίδης

(όλες οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν στη Νότια Κρήτη)

Επιστροφή το βραδάκι της Καθαρής Δευτέρας. Καλά να περάσετε!