penciland: Σβήστε με...

Σάββατο 29 Μαρτίου 2008

Σβήστε με...

13 σχόλια:

Roadartist είπε...: Καταπληκτικό!! :)
Μπράβο Γιώργο πολύ πρωτότυπο..; 30 Μαρτίου 2008 στις 8:59 μ.μ.
Γιώργος Χρηστινίδης είπε...: Γεια σου sweetartist και καλή εβδομάδα.; 30 Μαρτίου 2008 στις 9:46 μ.μ.
δεσποιναριον είπε...: Δε ΜΕ λες τελικα τι εγινε, ηταν αισθητη αυτη η κινηση, ειχε καποιο αποτελεσμα που συzητηθηκε.::; 31 Μαρτίου 2008 στις 4:51 μ.μ.
roadartist είπε...: Στην Ελλάδα παντως κανένα :( ασε που δεν ακούστηκε καθόλου πουθενά, ελάχιστα μονο σε blogs..; 31 Μαρτίου 2008 στις 5:31 μ.μ.
Γιώργος Χρηστινίδης είπε...: @ δεσποινάριο
@ roadartist
Καλησπέρα σας! Θα συμφωνήσω με τη roadartist. Δεν ακούστηκε σχεδόν καθόλου. Εκείνη ακριβώς την ώρα βγήκα στο μπαλκόνι μου και κοίταξα τριγύρω κι ήταν όλα μια χαρά αναμμένα. Το περίμενα ότι θα ήταν έτσι, δεν πειράζει, την άλλη φορά θα είναι λίγο καλύτερα και την μεθεπόμενη ακόμη λίγο και... και... και... έχουμε δρόμο.; 31 Μαρτίου 2008 στις 8:04 μ.μ.
π. ΛίΒυος είπε...: Πολύ καλη σκέψη και κίνηση .....Ομολογώ οτι δε το ήξερα και τώρα που το έμαθα είναι αργά...Αλλα νομίζω οτι καθε μερα κατι μπορούμε να κάνουμε.......

Την Καλησπέρα μου....; 31 Μαρτίου 2008 στις 8:56 μ.μ.
Vrakas Kostas είπε...: Εμενα παντως..με εσβησαν!Και μαλιστα για περισσοτερο χρονο!
Καλη βδομαδα Γιωργο!; 31 Μαρτίου 2008 στις 11:02 μ.μ.
Νηφάλια Μέθη είπε...: όμορφη ζωγραφιά!!

ναι πράγματι δεν πολυακούστηκε..
ολοφωτα γυρω γυρω..αλλα δεν
πειραζει,έστω και λίγοι,την επόμενη
φορά θα μαστε πιο πολλοι!

καλή αυριαμη!!; 1 Απριλίου 2008 στις 12:24 π.μ.
Γιώργος Χρηστινίδης είπε...: @ π.λίβυος
Κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Καλωσόρισες.; 1 Απριλίου 2008 στις 3:54 π.μ.
Γιώργος Χρηστινίδης είπε...: @ vrakas kostas
Δεν μπορούν να σε σβήσουν εύκολα εσένα.
Καλό μήνα φίλε.; 1 Απριλίου 2008 στις 3:55 π.μ.
Γιώργος Χρηστινίδης είπε...: @ nhfalia methh
Καλό μήνα κι ευχαριστώ.; 1 Απριλίου 2008 στις 3:57 π.μ.
Flora είπε...: Γεια σου Γιώργο,

κι εγώ το ίδιο με σένα έκανα. Βγήκα στο μπαλκόνι και κοίταζα να δω πόσοι το ξέρουν από τους γείτονες ότι σβήνουμε τα φώτα... αλλά όλοι ήταν μια χαρά με τις φωταψίες τους.
Ύστερα μπήκα μέσα και το ευχαριστήθηκα πολύ. Είχα αναμμένα κεριά σε όλο το σπίτι (τα είχα άλλωστε έτοιμα από τις απεργίες της ΔΕΗ), κάθισα με τα παιδάκια μου στον καναπέ κι είπαμε ιστορίες και τους είπα για τη γη μας που μας έχει ανάγκη να τη φροντίζουμε και τέτοια.

Τους άρεσε αυτή η ώρα της γης. Με ρωτάνε τώρα: πότε θα ξανανάψουμε τα κεριά μαμά;

Νομίζω ότι από αυτή την κίνηση αυτός που ωφελείται δεν είναι τόσο το ίδιο το περιβάλλον (που κι αυτό ωφελείται) αλλά και αυτός που κάθεται και σκέπτεται εκείνη την ώρα. Ναι, ωφελήθηκα πραγματικά.
Σκέφτηκα κι άλλα θέματα, πέρα από τα περιβαλλοντικά.
Την εσωτερική ζωή μας...
Είναι ωραία να συζητάς με ηρεμία στο φως των κεριών.
Έτσι μου'ρχεται να το ξανακάνω...; 2 Απριλίου 2008 στις 4:48 μ.μ.
Flora είπε...: Βρε Γιώργο,
το σκιτσάκι σου ήταν υπέροχο, ξέχασα να σου πω!
Μου αρέσει η γραφή σου (η σκιτσαριστική που πάει σετ με την άλλη)...
χιχι; 2 Απριλίου 2008 στις 5:02 μ.μ.