Μετά από πρόσκληση της roadartist που εγώ αποκαλώ sweetartist γιατί, χωρίς να την έχω δει ποτέ, είμαι σίγουρος πως είναι πολύ γλυκιά, παίζω αυτό το παιχνίδι με τις 40 ερωτήσεις (με σκοπό προφανώς to know us better).
Μετά παραδίδω τη σκυτάλη (εάν θέλουν την παίρνουν, εάν δε θέλουν δεν την παίρνουν) στα φιλαράκια μου microsoult και spyros vlahos .
1) Όνομα:
Γιώργος Χρηστινίδης.2) Γενέθλια:
15 Απριλίου.3) Ζώδιο:
Κριός.4) Χρώμα μαλλιών:
Καστανά.5) Χρώμα ματιών:
Μελιά και σε κόντρα φως λαδιά.6) Έχεις ερωτευτεί ποτέ;:
Ναι.7) Είδος μουσικής που ακούς:
Ελληνικό έντεχνο, ροκ μπαλάντες, κλασσική και πολλά άλλα.8) Χαρακτήρας Disney/Warner Bross:
Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι.9) Ποιος φίλος σου/φίλη σου μένει πιο μακριά;:
ο Γιάννης στην Κρήτη.10) Πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι μόλις ξυπνήσεις:
Καφέ και τσιγάρο.11) Κάτι που έχεις πάντα μαζί σου και δεν το αποχωρίζεσαι:
Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα.12) Τι έχεις στον τοίχο σου:
Φωτογραφίες, πίνακες, ακουαρέλες, βενετσιάνικες μάσκες.13) Τι έχεις κάτω απ' το κρεβάτι σου;:
Μήπως ξέρω και γω. Χώνω διάφορα από κάτω. (Όταν ήμουν μικρός φοβόμουν να κοιτάξω κάτω από το κρεβάτι. Τώρα επίσης δεν κοιτάζω για άλλους λόγους.)14) Αν ήσουν μόνος/η στο σπίτι και άκουγες ένα βάζο να σπάει τι θα έκανες;:
Θα πήγαινα να δω γιατί έσπασε.15) Αγαπημένος αριθμός:
Δεν έχω, αλλά ας πω το 8.16) Αγαπημένο όνομα:
Αυτό που ακούνε αγαπημένα πρόσωπα.17) Τα χόμπι σου: Θέατρο, κινηματογράφος, ζωγραφική (εικαστικά γενικώς), συγγραφή, να ενθουσιάζω μερικούς, να τη σπάω σε άλλους.
18) Που θα ήθελες να ήσουν τώρα;: Ντρέπομαι να σας πω.
19) Μια ευχή για το μέλλον: Υγεία και περισσότερο χιούμορ.
20) Αν μπορούσες να ταξιδέψεις στο χρόνο και να γυρίσεις πίσω, σε ποια εποχή θα πήγαινες;: Στην Αθήνα του Περικλή.
21) Φωτιά! Πάρε κάτι μαζί σου: Λεφτά, κινητό, κλειδιά.
22) Αγαπημένο λουλούδι: Τριαντάφυλλα (ανεξαρτήτως χρώματος).
23) Αγαπημένη σειρά: Παλιά υπήρχε το "Παρασκήνιο" ή το "Μονόγραμμα".
24) Αγαπημένη ταινία: "Σινεμά Ο Παράδεισος"
25) Αγαπημένο τραγούδι: Είναι πολλά ας πω την "Μπαλάντα του Ούρι" και τον "Κεμάλ".
26) Αγαπημένο βιβλίο: Ε όχι δε θα πω ένα, γιατί είναι πολλά.
27) Αγαπημένο ζώο: Άλογο, σκύλος.
28) Αγαπημένο ρουχο: Άσπρα πουκάμισα.
29) Αγαπημένος καλλιτέχνης: Είναι πολλοί (ευτυχώς).
30) Αγαπημένο χρώμα: Blueblack και χακί.
31) Αγαπημένο φαγητό: Αρνάκι φρικασέ.
32) Με ποιον χαρακτήρα από cartoon (Disney, WB, comics) ταυτίζεσαι;: Με κανέναν.
33) Κακή συνήθεια: Καπνίζω.
34) Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που σου αρέσει: Ενθουσιάζομαι εύκολα.
35) Χαρασκτηριστικό της προσωπικότητάς σου που δεν σου αρέσει: Ενθουσιάζομαι εύκολα.
36) Συνηθισμένη ατάκα: Μπράβο ρε γαμώτο, πάμε πάλι.
37) Δουλειά που θα ήθελες να κάνεις: Σκηνοθέτης θεάτρου, σκηνοθέτης κινηματογράφου, ζωγράφος, αρχαιολόγος, ρεπόρτερ/φωτογράφος του National Geografic, βιολιστής, σαξοφωνίστας, φλαουτίστας.
38) Μεγαλύτερος φόβος: Η απώλεια αγαπημένων προσώπων.
39) Η καλύτερη πίτσα: Σιγά μην έχω και αγαπημένη πίτσα.
40) Πιστεύεις ότι τα κατοικίδια ζώα είναι...: Άτυχα να ζούνε με ανθρώπους.
Επειδή αυτό το παιχνίδι έχει κάτι από το πνεύμα της παιδικής μας ηλικίας σας χαρίζω μια φωτογραφία που τράβηξα ένα μεσημέρι (όχι στης ακρόπολης τα μέρη) σε μια αυλή της Θεσσαλονίκης το 2004 και έχει κάτι (νομίζω) από την παιδικότητα που χάνουμε.
46 σχόλια:
Γεια σου Γιώργο μου καλέ,
βλέπω ότι έχουμε μερικά κοινά (όπως πχ κριός, είδος μουσικής κλπ). Αυτό όμως το κοινό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι κι εγώ μικρή φοβόμουν να κοιτάξω κάτω από το κρεβάτι και μάλιστα νύχτα. Χα χα χα
Ωραίο αυτό το παιχνιδάκι με τις ερωτήσεις.
Είναι μία ευκαιρία να μάθουμε κάτι περισσότερο ο ένας τον άλλον...
Βέβαια, πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος του να περιγράφουμε τον εαυτό μας διαφορετικά από αυτό που πραγματικά είναι. Όχι πως θα το κάνουμε επίτηδες. Προς Θεού. Θεωρώ αδιανόητο για όσους bloggers έχω "γνωρίσει" το να πούνε ψέματα για τον εαυτό τους έτσι εν ψυχρώ... Αλλά, σίγουρα, το να απαντάμε έτσι σε ερωτήσεις τέτοιου τύπου, με το ένστικτο της στιγμής, συχνά μπορεί να οδηγεί σε πλανεμένη εικόνα για τον εαυτό μας.
Σαφώς έχει κάτι το εικονικό η σχέση μέσω blogging, παρόλα αυτά έχει τη γοητεία της...
Πολλοί φίλοι μου θεωρούν ότι αυτή είναι μία εικονική, ψηφιακή ζωή που πρέπει να την αφήσεις για να ζεις την αληθινή. Ότι το διαδίκτυο κλέβει τις αληθινές φιλίες για να προσφέρει κάλπικες. Να σου πω, διαφωνώ. Καταρχήν, κρατάς τους αληθινούς σου φίλους, αυτούς δηλαδή που βλέπεις "ζωντανά".
Αλλά επιπλέον, μπορείς να είσαι αληθινός και σε μία γραπτή διαδικτυακή επικοινωνία. Έτσι λέω.
Δεν επενδύω ψυχικά σε μία φιλική σχέση με τους άλλους bloggers, αλλά αισιοδοξώ ότι δεν θα είναι τόσο εφήμερη πια και τόσο ψεύτικη... Μπορεί και να είναι, μα εγώ δεν την καταδικάζω από τώρα. Επίσης, δεν καταλαβαίνω τι έχω να χάσω, με το να ακούσω τις σκέψεις κάποιων ανθρώπων που μου ταιριάζουν στο στυλ και τους βρήκα μέσα στο διαδίκτυο...
Εσύ τι λες Γιώργο;
Θα ήθελα να ακούσω τη γνώμη σου.
Γιώργο,
σε πίστευα διαφορετικό
Πίνω ένα Campari στην υγειά σου
Καλησπέρα (ή μάλλον Καλημέρα πλέον) Γιώργο. Σε ευχαριστώ για τα λόγια σου..(περι sweet..) να είσαι καλά με τιμας :) αλλά και που δέκτηκες την πρόσκληση. Όλες οι απαντήσεις σου ήταν ακριβώς όπως τις περίμενα. Αυτά τα επαγγέλματα λοιπόν μακάρι να τα έκανα και εγώ !!! :)
Όσον αφορά τους προβληματισμούς της Φλώρας..τους έχω εν μέρη και εγώ..αλλά εχω πλέον καταλήξει οτι το διαδίκτυο και ειδικά τα blogs ειναι μια μικρογραφία της κοινωνίας μας..Τα πάντα θα βρεις εδώ! Πίσω απο κάθε blog υπάρχει ένας άνθρωπος. Σταδιακά είμαι σίγουρη οτι ο χαρακτήρας του κάθε ατόμου φαίνεται μέσα απο το blog του. Κατάλλα, δεν έχουμε να χάσουμε κάτι, αλλά μόνο να πάρουμε, κοιτώντας βέβαια ότι μας ταιριάζει και αφιερώνοντας χρόνο σε οτι μας αρέσει. Αυτό κάνω. Εννοείται οτι κρατάς τους αληθινούς φίλους, στο blog εκθέτεις και αναπτύσεις όλα όσα σου αρέσουν στην εκτός απο αυτό ζωή σου άλλωστε. Πολλές φορές πέρνεις πράγματα που δεν θα το περίμενες. Δεν έρχεται να αντικαταστήσει κάτι, αλλά να προσθέσει. Να έχεις ένα ομορφο βράδυ και καλή Κυριακή.
Γέλασα με την απάντηση για το αγαπημένο σου βιβλίο: όχι δεν θα πω ένα, λέει, είναι πολλά!!! Ναι βρε, ενώ εμείς που είπαμε, μόνο αυτό το ένα έχουμε!!! Πώς είπαμε σε λένε οι φίλοι σου, και στριμμένο άντερο;; {αστειεύομαι και το ξέρεις...}
Μου άρεσε και το χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που σου αρέσει / δεν σου αρέσει. Οδηγώντας προχθές, με αφορμή κάτι που μου συνέβη (και αφού είχα παίξει στο παιχνίδι), σκεφτόμουν ακριβώς αυτό: έπρεπε να έχω βάλει σ' αυτές τις δύο ερωτήσεις "ενθουσιάζομαι εύκολα" και όχι αυτό που απάντησα!...
Για τη φωτογραφία σου στο τέλος δεν έχω λόγια.. Μήπως θα έπρεπε να κάνεις καμιά έκθεση, να βρούμε κι εμείς μια δικαιολογία ν' ανέβουμε Θεσσαλονίκη;;;
Καλημέρα, σε φιλώ
Καλημέρα
Κατ' αρχάς, τι να πω για τη φωτογραφία; Δεν έχω λόγια.. Καταπληκτική! Αν και δε μου αρέσουν τέτοιου είδους ερωτηματολόγια, τα βαριέμαι (και να τα απαντώ αλλα και να τα διαβάζω), έτυχε να το ρίξω μια ματιά. Ίσως και λόγω φωτογραφίας.. Ομολογώ πως δεν το μετάνιωσα, αντιθέτως το βρήκα ενδιαφέρον.
Η απάντηση που νομίζω ταιριάζουμε πιο πολύ, αν και δεν το είχα ποτέ σκεφτεί έτσι, είναι: Αυτό που ακούνε αγαπημένα πρόσωπα. Σ'ευχαριστώ που με έβαλες σε αυτό το τρυπάκι, να καταλάβω αυτό το στοιχείο του χαρακτήρα μου (ίσως απλά του τρόπου σκέψης..)
Anyway, (κλέβοντας λίγο από τις απαντήσεις σου) εύχομαι υγεία και περισσότερο χιούμορ σ'εσένα, σ'εμάς και στους γύρω σου:)
Τωρα σε εχω φακελωσει κι εσενα!
Καλημερα σου Γιωργο!
"Τα παιδία παίζει"
Υπάρχει και μια άλλη αττική σύνταξη
"τα πάντα ρει"
Συνήθως "ρει" αφού "παίξει" καλά-καλά (πάντα τα παιδία)
Ρε συ Γιώργο, μου εξηγείς τι είναι αυτή η νέα μόδα με τα μπλογλοπαίγνιδα. Έχει λήξει η πραγματικότητα για ν' αρχίσουμε τα παιγνίδια των ερωτήσεων;
Τόσο αβάσταχτη ιντερνετική ελαφρότητα δεν μου πάει στο μυαλό.
Γιατί δεν τηλεφωνεί ο ένας στον άλο για να κάνει 140 ερωτήσεις; Είναι το νέο στυλάκι του ... Θέμου τούτο εδώ;
(Ωραία, είμαι γέρος και δικαιούμαι να γκρινιάζω)
So long
@ meropi
Αγαπητή Κυπριωτοπούλα, δεν είναι τυχαίο άνθρωποι που χωρίς να γνωρίζονται αποφασίζουν να συνομιλούν και να ανταλλάσουν απόψεις, να έχουν και πολλά κοινά σημεία.
@ flora
Πολυαγαπημένη συμπλογκίτισσα,
ο προβληματισμός σου είναι εντελώς φυσιολογικός κι ανθρώπινος.
Η δική μου άποψη είναι πως η ψηφιακή πραγματικότητα δεν είναι μια άλλη πραγματικότητα, αλλά πως είναι ένα μέρος της πραγματικότητας που ζούμε. Στην πραγματικότητα εκτός δικτύου επίσης υπάρχουν σχέσεις εικονικές (αυτές είναι οι χειρότερες όλων), διάφοροι άνθρωποι φοράνε διάφορα κοστούμια και μάσκες. Πόσες φορές δεν έπιασα τον εαυτό μου επ' αυτοφόρω να χρησιμοποιεί λέξεις και φράσεις που δεν τον εκφράζουν στην καθημερινή ζωή. Βέβαια μεγαλώνοντας ή μάλλον ωριμάζοντας αυτό γίνεται όλο και πιο σπάνια. Πόσες φορές και συ δε μίλησες σε κάποιον (π.χ. μια φίλη της μαμάς σου) με έναν ορισμένο τρόπο και σε έναν άλλον (π.χ. έναν γοητευτικό συνάδελφο) με έναν άλλον τρόπο. Προσπαθούμε κάθε φορά να δείξουμε το πιο κατάλληλο πρόσωπό μας.
Στην εκτός δικτύου προσωπικότητα οι απρόσωπες σχέσεις είναι πιο εφιαλτικές. Σκέψου πόσο ουσιαστική είναι η σχέση σου με κάθε μαθητή, με κάθε συνάδελφο, με τους γείτονές σου, με τους συγγενείς σου. Δεν είναι όλες οι σχέσεις ουσιαστικές και δεν μπορεί να είναι. Άρα λοιπόν δεν φταίει το blogging ή το διαδίκτυο.
Αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει είναι μόνο η ιδαιτερότητα του μέσου. Μπορεί να είναι εικονική, μπορεί να είναι απρόσωπη, μπορεί να είναι απλώς φιλική, μπορεί να είναι ουσιαστική, αλλά μπορεί και να γίνει ουσιαστική και εκτός δικτύου, αρκεί μόνο κάποιοι (και οι δύο) να το θελήσουν. Αλλά όπως και νά 'χει είναι επικοινωνία, είναι ανταλλαγή απόψεων, υπάρχει μία ώσμωση θέλουμε δε θέλουμε.
Μπορεί να είναι εικονική η σχέση εάν εσύ την τοποθετείς εκεί, μπορεί να είναι φιλική εάν εσύ την αντιμετωπίζεις έτσι, μπορεί να γίνει ουσιαστική εάν εσύ επενδύσεις για να γίνει.
Άλλωστε πιστεύω ότι όσο και να κρυφτεί κάποιος πίσω από ψεύτικα λόγια, έξυπνες ή εξυπναδίστικες ατάκες, αργά ή γρήγορα αποκαλύπτεται ο πραγματικός του εαυτός. Φαίνεται αυτό κάποια στιγμή από τα γραφτά του.
Έπειτα δεν επενδύεις ψυχικά σε μια σχέση στο ίντερνετ - όπως λες - αυτό κάποια στιγμή προκύπτει, εάν προκύψει.
Όταν κάποιοι κατηγορούν το blogging ή έχουν άγνοια ή φοβούνται κυρίως το δικό τους εαυτό ή (το πιο θεμιτό) κατηγορούν την αρνητική πλευρά. Αρνητική πλευρά υπάρχει αλλά δεν βγαίνει από το μέσο, αλλά από τη χρήση του.
Αν το διαδίκτυο πάει να καλύψει την κενότητα ενός κενού ανθρώπου, τότε υπάρχει πρόβλημα. Αν πρόκειται να αναπληρώσει ανθρώπινες σχέσεις που δεν υπάρχουν, τότε υπάρχει πρόβλημα. Αν κάποιος έχει αυτό μόνο στη ζωή του φυσικά και υπάρχει πρόβλημα.
Ανάμεσα σε φυσιολογικούς, υγιείς, συνηθισμένους ανθρώπους το blogging είναι κι αυτό μια μορφή επικοινωνίας, όπως ίσως το τηλέφωνο ή η αλληλογραφία (τα γαλάζια σου γράμματααααα) σε άλλες εποχές.
Και για να γίνω πιο σαφής.
Εσύ δεν είσαι για μένα ένα εικονικό πρόσωπο, δεν είσαι ένα κομπιούτερ, δεν είσαι κάτι ψυχρό κι αόριστο. Ξέρω πως από πίσω από την οθόνη μου υπάρχει μία συνάδελφος, μία εκπαιδευτικός με προβληματισμούς ή οποίοι κάποια στιγμή μπορεί να είναι και δικοί μου. Μου ταιριάζει το στυλ σου, δε με προσβάλλει ο τρόπος σου, άρα επικοινωνούμε.
Δεν είσαι βέβαια ούτε φίλη μου, πως μπορεί να είσαι αφού δε σε γνωρίζω, αλλά αυτό δε σημαίνει κάτι κακό. Κάποια στιγμή μπορεί να γίνουμε. Πότε; Εάν οι ανάγκες της επικοινωνίας ωθήσουν τα πράγματα προς τα κει. Μέχρι τότε ας απολαύσουμε αυτήν την ιδιότυπη μορφή δούναι και λαβείν με τις ωραίες μας τις αναρτήσεις, τα σχόλιά μας, τους μαθητές μας, τους φίλους μας, τους συντρόφους μας, τη ζωή μας που τρέχει και πίσω δε γυρνά.
Συγγνώμη για την κατάχρηση του χώρου (τι κι αν είναι δικό μου το blog η κατάχρηση είναι κατάχρηση)
Καλό ξημέρωμα.
@ roadartist
Sweetartist μακάρι να είχα τόσες ζωές όσες και τα επαγγέλματα που μου αρέσουν, αλλά αυτό δεν γίνεται (καλά δεν παίρνω και όρκο). Εκείνο που με τρομάζει σε μένα είναι ότι αν ήμουν φλαουτίστας για παράδειγμα τότε θα έγραφα πως θά ΄θελα να ήμουν γυμναστής (τελείως ανόητος είμαι).
Όσον αφορά στους προβληματισμούς σου συμφωνούμε, άλλωστε αύτα είπα κι εγώ με άλλα λόγια στη flora.
Να είσαι καλά και καλή εβδομάδα.
@ δενδρογαλή
Έτσι είναι καλή μου ηρωίδα. Κι εγώ ζηλεύω πολλές φορές φράσεις άλλων κι εμένα μου αρέσει η "μπαλάντα των αισθήσεων και παραισθήσεων" (με το Λέκκα βεβαίως) κι εγώ τρώω τα πετσάκια μου, αλλά θεώρησα χειρότερο το κάπνισμα (είμαι σίγουρος ότι αν κάναμε συναγωνισμό στις κακές συνήθειες θα έπαιρνα το πρώτο βραβείο στη blog-o-σφαιρα), αλλά πολλές φορές σου έρχεται για κάποιο λόγο να επιλέξεις τη μία και όχι την άλλη επιλογή.
Ευχαριστώ για την ιδέα της έκθεσης, ποιος ξέρει καμιά φορά όλα μπορούν να συμβούν.
@ wert01gf
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Χαίρομαι αν βρήκες κάτι ενδιαφέρον στις τετριμμένες απαντήσεις μου.
Όσον αφορά στο χιούμορ, νομίζω ότι είναι από τα σημαντικότερα πράγματα που υπάρχουν. Αυτό κάνει το σύμπαν να κινείται (σκέψου το, ένα αστείο είναι).
Κλεμμένες ή όχι οι ευχές εγώ με θέρμη στις ανταποδίδω.
@ vrakas kostas
Το ήξερα πως είσαι κρυπτοσυνεργάτης του παλιογκούγκλη. Γι' αυτό, άλλωστε, καταφέρεσαι εναντίον του τόσο συχνά, για να μας ρίχνεις λάσπη στα μάτια άτιμε.
Καλημέρα και καλή εβδομάδα και σε σένα.
@ spyros vlahos
Φίλε μου Σπύρο,
χθες την ώρα που έκανα γυμναστική στα πιτσιρίκια ένα από δαύτα, έκανε μια γκριμάτσα, ένα άλλο την ανταπέδωσε, ένα τρίτο τους έβγαλε τη γλώσσα κι εγώ δεν έχασα ευκαιρία κι έκανα το ίδιο. Για 3 λεπτά γινόταν της κακομοίρας από όλους (υπερβολικά μεγάλος χρόνος για τέτοιου είδους δραστηριότητα). Αφού γελάσαμε και ξαλαφρώσαμε συνεχίσαμε τη γυμναστική σα να μη συνέβη τίποτα.
Τι γνώμη νομίζεις πως θα σχημάτιζε για μένα κάποιος τρίτος που θα με έβλεπε εκείνη τη στιγμή; Θα έλεγε: "Τι σοβαρός άνθρωπος" ή "Για κοιτάξτε ένα μαλάκα";
Το ίδιο νομίζω ισχύει και για τα blogoπαίχνιδα. Χρειάζονται που και που, δίνουν μια άλλη νότα στην ατμόσφαιρα. Δεν έληξε η πραγματικότητα για να αρχίσουμε τα παιχνίδια, είναι κι αυτά μέρος της πραγματικότητας. Η ιντερνετική βαρύτητα υπάρχει επειδή ακριβώς υπάρχει και η ιντερνετική ελαφρότητα. Δε σημαίνει ότι δεν είμαστε σοβαροί παίζοντας κάπου κάπου. Έπειτα μπορεί να βρεις κάποια στοιχεία του άλλου ενδιαφέροντα και να αρχίσει ένας άλλος κύκλος συζητήσεων. Δε σου είπα εγώ έλα να κάνουμε μόνο γκριμάτσες και ξέχνα τη γυμναστική.
Και τώρα που το θυμήθηκα πίνω κι εγώ ένα Campari με σόδα κι ένα λεμονάκι στην υγειά σου.
Αλήθεια όταν λες ότι με περίμενες διαφορετικό τι εννοείς;
η φωτογραφια τελεια... τα στοιχεια σου πολυ καλα.. ηταν πραγματα που περιμενα...
σπυρο με το μαλακο το καμπαρΙ!!! χχεχε!!!...
γεια και χαρα καλλιτεχνη.. και καλο πασχα...(θα το κανω και εγω μετα το πασχα μαλλον)
μα αρνακι φρικασέ;!!!!! και μενα μ'αρεσει αυτο το φαγητό όπως και η μαγειρίτσα άνευ σπλάχνων!(για να ζηλεψεις θα σου πω ότι τα μεγαλα μου απωθημενα είναι να γίνω ντράμερ και δεινή ξιφομάχος.. ναι, δεν αστειεύομαι). Η φωτό, της γνωστής ποιότητας και ομορφιάς, Υγιαίνετε καστανό κριάρι!( και ετοιμασου για τα περιφημα τασάκια παραλλαγής στα μπαρ και καφέ, αν ερθει κι εδώ η απολυτη απαγόρευση του καπνίσματος.Λυπαμαι πολύ που η γαιδουριά και αναισθησία καποιων εχει αποτέλεσμα το κυνηγι μαγισσών όλων)
Γεια σου amelάκι και καλό Πάσχα.
Το πιστεύω ότι ήθελες να γίνεις ντράμερ ή ξιφομάχος. Το avatar σου (το οποίο θεωρώ το καλύτερο από όσα έχω δει) σε κάτι τέτοιο με παραπέμπει.
Αλήθεια! Τι ωραία εικόνα αυτή της γυμνής κοπέλας πάνω στο άλογο!
Πραγματικά υπέροχη!
Απαπα! Ακου τώρα τι μου έκανες. Με έχουν καλέσει στο παιχνίδι εδώ και μέρες, κόσμος και κόσμος. Μέχρι τώρα έπαιζα όπου ένιωθα ότι είχα κάτι καινούργιο να δώσω, οποία ηλιθιότητα μου τελικά!
Μπήκα λοιπόν, διάβασα τα σχόλια και ήθελα να σφίκσω το χέρι του spyrou και να του πω μπράβο βρε παιδί μου, μπράβο. Φτάνει πια να γεμίζουμε κατεβατά κενού ψυχής με παιχνιδισμένα τίποτα...
Και μετά ήρθες και με αποστώμοσες. Θα σας παρακαλούσα και τους δυο, αν τελικά προλάβω να "παίξω" στο ίδιο παιχνίδι, να παραθέσω τα δύο αυτά σχόλια σας, που διχοτόμησαν το εγώ μου
και περιέργως για εσάς (για μένα λογικό ως τνιφατικό ον) συμφωνώ και με τους δυο σας.
Νομίζω ότι το παιχνίδι άξιζε και μόνο για τον συγκεκριμένο διάλογο.
Την καλησπέρα μου
Γιώργο,
σε ευχαριστώ για την απάντηση.
Με κάλυψες απόλυτα... και με στήριξες, να σου πω την αλήθεια.
Ξέρεις, γενικά είμαι αγύριστο κεφάλι και κάνω πάντα ό,τι μου κατέβει... με κλονίζουν, όμως, οι κρίσεις ανθρώπων που εκτιμώ. Τελευταία, λοιπόν, δέχτηκα κάποιες "επιθέσεις" από φίλους για το θέμα του blogging (αν και δεν έχω δώσει διεύθυνση του μπλογκ μου γενικώς σε φίλους)...
Τέλος πάντων, η διάκριση και το μέτρο θα πρέπει να είναι οδηγοί μας. Κι εσύ πολύ ωραία μου τα έγραψες, αγαπητέ.
Τα κρατώ αυτά που είπες...
Καλό βραδάκι. Χαίρομαι την επικοινωνία μας... και συγνώμη για την κατάχρηση χώρου (για δεύτερη φορά)...
Ίδια μέρα έχουμε γενέθλια! Χρόνια πολλά!
Αφου αποκαλυψες προσωπικο σου δεδομένο φίλτατε, (βλ. ημερομηνία γέννησης) παίρνω το θαρρος αν σου ευχηθώ, ετεροχρονισμένα, καλόχρονος και πάντα με φρέσκια ματιά στα πράγματα- επαγγελματικός ερασιτεχνισμός.( Επίσης να σου θυμισω πως σαν...χτες γεννήθηκε ο κύριος Λεονάρντο( ναι αυτος ο γνωστος ξερόλας ζωγραφος, νοθος γιος ενος συμβολαιογραφου και μίας κυριας που δεν θυμαμαι τι ακριβως επαγγέλετο). Οπότε ποιος τη χάρη σου, εχεις ίσως μεσα σου κατι απο homo universalis!( με λιγη πιστη στις χρονολογικες συμπτώσεις δηλ.):)))
Xροοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοονιααααααααααααααα
Ποοοοοοοοοολλααααααααααααααααααα
Γιωργοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο
Πολυχρωμος και Εντοιχισμενος χιχι
την εχω πολυ πολλες φορες αυτη την ευχη, αλλα μ αρεσειιιιιιιιιιιι
ΥΓΕΙΑ Γιωργο μου, αυτο πρωτα!
Αχ αυτός ο καφές και το τσιγάρο με την τσίμπλα στο μάτι! Πώς τα κόβουμε, μου λες;
Και χρόνια σου πολλά, τώρα πρόσεξα ότι είχες γενέθλια χτες!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΓΙΩΡΓΟ!!!!
ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΕΥΤΥΧΗΣ, ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ, ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ...
Απριλιάτικο παιδί είσαι...
"Απρίλης με τον Έρωτα χορεύουν και γελούνε"...
Σου αφιερώνω τον Σολωμικό στίχο...
με την ευχή να χορεύεις το χορό της ζωής γελώντας!
Φιλιά πολλά τραγουδιστά!
Nachträglich alles gute zum Geburtstag!
Μολυβούπολη, μια ερώτηση μονάχα: ΠΟΥ ΘΑ ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΤΩΡΑ?!
σε φιλώ
Γιορτάζεις???
Οχχ!! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ (αν και καθυστερημένα λίγο, τα δέχεσε???) Να είσαι καλά Γιώργο, Χρόνια πολλά και καλά, γεμάτα υγεία, ανθρώπους να σε αγαπούν και να τους αγαπάς,
διάθεση και έμπνευση για δημιουργία, αλήθεια, καλούς φίλους.. ωραίες στιγμές, ταξίδια!!
Πάντα τόσο θετικός, τόσο ανοικτόμυαλος, με ενδιαφέροντα!
Φιλιά πολλά!
@ freedula
Καλησπέρα, μια καλησπέρα καθυστερημένη (εξαιτίας αυτών που έπρεπε να αντιμετωπίσω αυτή την εβδομάδα). Σ' ευχαριστώ γι' αυτά που γράφεις. Δυστυχώς καλή μου Ελευθερία δεν πρόλαβα να σου πω ότι θα ήταν τιμή μου να βάλεις τα σχόλια που ήθελες σαν πρόλογο στο παιχνίδι. Είδα την ανάρτησή σου και θα περάσω σε λιγάκι. Να είσαι καλά.
Πάντως να ξέρεις ότι μπορείς στο μέλλον να χρησιμοποιήσεις ό,τι θέλεις από το ιστολόγιό μου χωρίς άδεια.
@ oneiromageiremata
Ονειρομαγειρέματα! Τι ωραίο όνομα! Έχει μέσα αρώματα, γεύσεις και κάτι από περιπλάνηση ταυτόχρονα.
Ευχαριστώ! Χρόνια πολλά και σε σένα.
@ auburn kate
Ευχαριστώ για όλα, γλυκούλα kate.
@ aliki
Ευχαριστώ aliki μου, μέσα από την καρδιά μου.
@ μαργαρίτα
Καλωσόρισες μαργαρίτα. Ε, δεν χρειάζεται να βιαστούμε να τα κόψουμε κιόλας.
Ευχαριστώ για τις ευχές.
@ flora
Καλή μου flora ευχαριστώ. Πρώτη φορά μου εύχονται να ζήσω σαν φιλόσοφος και τώρα που το σκέφτομαι το βρίσκω εξαιρετικό.
@ vrakas kostas
Αγαπητέ Κώστα, μιας και δεν ξέρω γερμανικά υποθέτω ότι μου γράφεις:
1. Χρόνια πολλά για τα γενέθλιά σου.
2. Σου εύχομαι να πραγματοποιηθεί η επιθυμία σου και κάποτε να μάθεις βιολί.
3. Άντε πηδήξου και συ και το blog σου.
Οπότε στην 1η περίπτωση απαντώ: Ευχαριστώ πολύ,
στη 2η: Από το στόμα σου και στου θεού τ' αφτί
και στην τρίτη: Βεβαίως, με μεγάλη μου χαρά.
(Δε θα βρω κάποιον να μιλά σουαχίλι, θα σου δείξω εγώ)
@ demon
Βρε demon,
βρε demonάκι,
βρε γλυκιά μου πρασινομάτα...
σε φιλώ κι εγώ.
@ roadartist
Καλή μου sweetartist, μέσα σε μια και μόνο ευχή συμπεριλαμβάνεις όλα όσα θα ήθελα και με ρωτάς αν τα δέχομαι καθυστερημένα; Τρελός είμαι να πω όχι;
Σ' ευχαριστώ από καρδιάς.
poli oreo to post sou adelfe...
afto to idos erotiseon einai enas tropos pou mas ferni pio konta se alithines filies kai anthropismo mporo na pw..
na eisai kala.
o vasilias tou dasous kai twn skoypidiwn
Καλοσώρισες και καλοδεχούμενος. Πάντως κρατώ μια επιφύλαξη για το αν οι συγκεκριμένες ερωτήσεις οδηγούν σε αληθινές φιλίες και ανθρωπισμό, όπως λες.
Να είσαι καλά.
Παλι σε μενα επεσε..ο κληρος!
Γιωργο μου,σου δωριζω ενα l ...λ...για τα γενεθλια σου!
Δεν ηθελα τοσο καιρο να το πω,αλλα παλι σε μενα επεσε ο κληρος να κανω ..τον κακο!
Γραψε φιλε μου τον τιτλο του Blog σου ...σωστα!
penciland...ειναι υποβαρο!Του λειπει ενα...λ..l....!
Συμπαθαμε!
Αγαπητέ Κώστα ο κλήρος δεν πέφτει παρά μόνο σε κείνον που τον ψάχνει.
Όταν δημιουργούσα το blog μου και πληκτρολόγησα "pencilland" ο αγαπημένος σου googlης μου είπε ότι δεν μπορώ να το χρησιμοποιήσω γιατί το όνομα είναι δεσμευμένο. Έτσι αφαίρεσα ένα -l- και όλα εντάξει.
Αααααααλλά εμένα μου αρέσει ούτως ή άλλως έτσι, με ένα -l-.
(Να ξέρεις ότι σπανίως κάνω λάθη).
Πάντως ευχαριστώ για το δώρο, μόνο που θα το βάλω μαζί με τα 29 σίδερα και τις 82 καφετιέρες του γάμου μου.
Καλό Σαββατοκύριακο, φιλιά.
Σε...συγχωρώ(!)
Ανέκδοτο :΄
"Πότε θα μπορούσαμε να γιορτάζαμε Χριστούγεννα και Πάσχα μαζί;"
"Αν είχε πεθάνει στη ...γέννα"
@ spyros vlahos
Σπύρο μου, Σπυράκι μου, Σπυρέτο μου σ' ευχαριστώ που με συγχώρεσες (δεν ξέρω βέβαια τι έκανα, αλλά τι σημασία έχει).
Καλό Πάσχα, υγεία και χαρά.
(Τι εννοούσες όταν έλεγες ότι με περίμενες διαφορετικό στις απαντήσεις μου;)
Δημοσίευση σχολίου