Χαμόγελο

- - Μια φορά κι έναν καιρό σε μια μακρινή πολιτεία ζούσε μία όμορφη κοπέλα που την έλεγαν Ηλιάνθη. Την ονόμασαν έτσι επειδή το πρόσωπό της ήταν φωτεινό σαν τον ήλιο και όταν χαμογελούσε όλος ο κόσμος έμοιαζε ν' ανθίζει και να γεμίζει ευωδιές παντού γύρω της. Άλλοι τη φώναζαν "Ηλιάνθη" κι άλλοι χαιδευτικά " Ήλιε μου". Η Ηλιάνθη ήταν πολύ όμορφη, με μακριά μαύρα μαλλιά και κάτασπρο δέρμα, μα αυτό που την έκανε να φαίνεται η ομορφότερη του κόσμου ήταν η καλοσύνη της και το χαμόγελό της. Ποτέ κανείς δεν την είχε δει κατσουφιασμένη, ποτέ κανείς δεν έτυχε να τη συναντήσει στο δρόμο και να μην του πει καλημέρα μ' ένα πλατύ γλυκό χαμόγελο. Ξέρω κάποιους που επεδίωκαν να βρεθούν στο δρόμο της για να γεμίσει η ψυχή τους με τη γλύκα αυτή που είχε το χαμόγελό της. Μάλιστα πολλοί ισχυρίζονταν ότι ακόμα και μέρες που είχε συννεφιά και ο ουρανός ήταν βαρύς, μόλις εμφανίζοταν η Ηλιάνθη τα σύννεφα έφευγαν μακριά κι ο ουρανός γινόταν λαμπερός και χαρούμενος. Όλος ο κόσμος αναρωτιόταν πού οφειλόταν τόση γλύκα στο χαμόγελό της. Δοκίμαζαν να φάνε γλυκά και να χαμογελάσουν μα το θέαμα ήταν πολύ αστείο γιατί κολλούσαν στα δόντια τους διάφορα κομματάκια και περισσότερο γελούσαν οι άλλοι που τους έβλεπαν παρά οι ίδιοι. Άλλοι πάλι έτρωγαν ζάχαρη, αλλά σε λίγο καιρό καθόλου δεν χαμογελούσαν γιατί είχαν χάσει όλα τους τα δόντια και τέλος κάποιοι που το είχαν ρίξει στο μέλι κι ενώ χαμογελούσαν φαρδιά πλατιά ξαφνικά εμφανίστηκε ένα σμήνος μελισσών που τρύπωσε στο στόμα τους κι έτσι αναγκάστηκαν να τρέξουν να βουτήξουν στο μεγάλο συντριβάνι της πλατείας για να γλιτώσουν κάνοντας να ξεκαρδιστούν στα γέλια όλα τα μικρά παιδιά που έπαιζαν τριγύρω εκείνη την ώρα. -

-

Το μυστικό της Ηλιάνθης ήταν οι σκέψεις της. Επειδή ήταν πολύ καλή είχε πάντα μια καλή σκέψη για όλους και για τον καθένα χώρια. Ακόμα κι όταν ήταν μόνη της έκανε μόνο ωραίες σκέψεις, οι σκέψεις έφερναν στο στόμα της τις λέξεις, οι λέξεις τις προτάσεις κι οι προτάσεις το τραγούδι. Όταν το τραγούδι έφθανε στα χείλη της τότε αυτά άνοιγαν και σχημάτιζαν το πιο γλυκό χαμόγελο του κόσμου, ενώ το πρόσωπό της έλαμπε σαν τον ήλιο.

-

- Και όλα ήταν καλά για την πανέμορφη την Ηλιάνθη, εκτός από ένα. Υπήρχε ένα παράπονο που έκρυβε βαθιά μες στην ψυχή της και δεν την άφηνε να χαρεί ολότελα τις όμορφες σκέψεις της. Αυτό που τη βασάνιζε ήταν ότι δεν μπορούσε να γράψει. Αν ήξερε γράμματα; Και βέβαια ήξερε και μάλιστα πολύ καλά. Της άρεσε το διάβασμα γιατί εκεί έβρισκε κι άλλες όμορφες σκέψεις, της άρεζε να κάνει όνειρα και να τα ντύνει με τα πιο ωραία χρώματα, ακόμη της άρεζε να φτιάχνει φανταστικούς διαλόγους με φανταστικούς ήρωες, οι οποίοι ήταν έτοιμοι ΄ν' αλλάξουν τον κόσμο, αλλά μόλις έπιανε το μολύβι στο χέρι της, τότε όλα χάνονταν. Οι όμορφες σκέψεις της αρνούνταν να ξαπλώσουν στο χαρτί, οι λέξεις έμοιαζαν με χάρτινα καραβάκια που βράχηκαν και χάλασε το σχήμα τους. Όσες φορές προσπάθησε να γράψει το αποτέλεσμα της φαίνοταν τόσο άχαρο που λίγο έλειπε να βάζει τα κλάματα, μα την τελευταία στιγμή μια όμορφη σκέψη και νάτο πάλι το χαμόγελο του Ήλιου ν' ανθίζει στα χείλη της. Ήταν ένα πρόβλημα, που προσπαθούσε να μην το σκέφτεται για να μην της χαλάει τη διάθεση, βαθιά μέσα της, όμως, την πονούσε κι ένα μικρό, να, τόσο δα μικρό ψιχαλάκι ζήλειας πάντα υπήρχε γι' αυτούς που μπορούσαν να γράφουν ωραία και οι άλλοι να τους διαβάζουν και να μαγεύονται. Ώσπου...

-

-

Πάντα υπάρχει ένα "ώσπου" σε όλα τα καλά παραμύθια, έτσι και δω συνέβαιναν όλα αυτά ώσπου έγινε κάτι και άλλαξε τη ζωή της. Ένα βράδυ αφού φόρεσε τις χρωματιστές πυτζάμες που της άρεζε να φοράει, διάβασε το βιβλίο που της άρεζε να διαβάζει και χωρίς προσπάθεια έκανε τις όμορφες σκέψεις που της άρεζε να κάνει πριν κοιμηθεί, ήρθε ο ύπνος και γλυκά την πήρε και την πήγε στο μέρος που δεν έχει άλλο χώρο παρά μόνο για όνειρα. Ονειρεύτηκε ότι ήταν η ίδια μία σκέψη, μια όμορφη σκέψη που αφηνόταν στ' αεράκι και πήγαινε πότε εδώ και πότε εκεί. Πότε ξάπλωνε σε καταπράσινα λιβάδια ανάμεσα στα λουλούδια με τα ζουζούνια να της γαργαλούν τις πατούσες, πότε την έπαιρνε τ' αεράκι και την πήγαινε στα κύματα που την περίμεναν οι γλάροι για να κάνουν το παιχνίδι τους, πότε πήγαινε στα σπίτια των ανθρώπων που είχαν προβλήματα και τους έκανε με το τίποτα να χαμογελούν και πότε πήγαινε στα μέρη που συχνάζουν οι νέοι και τότε εκείνοι σηκώνονταν να την υποδεχτούν, χόρευαν μαζί της, την έκαναν τραγούδι κι ετοιμάζονταν να κατακτήσουν τον κόσμο. Τότε ήταν που εμφανίστηκε ένας ξένος. Από πού; Μα από το πουθενά, όπως όλοι οι ξένοι και της είπε: "Ήλιε μου για φαντάσου να σου απαγορέψει κάποιος να πετάξεις ως τη θάλασσα, να σου απαγορέψει επίσης να ξαπλώσεις στο χορτάρι, θα μπορούσες μετά να χορέψεις με τους νέους;" Ξαφνιάστηκε η Ηλιάνθη και σκέφτηκε πως δε θα μπορούσε να ζήσει έτσι. Ο ξένος συνέχισε: "Φαντάσου γλυκέ μου Ήλιε να ήταν κι άλλη σκέψη μαζί σου και κάθε φορά να σε τραβά να φύγετε για κάπου αλλού, αφήνοντας αυτό που δε χόρτασες, αφήνοντας αυτό που δεν έζησες, θα μπορούσες να χαρείς έτσι;"

-

-

Η Ηλιάνθη τρόμαξε με τις εικόνες αυτές, κούνησε τα χέρια να τις διώξει, ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο κι αμέσως άνοιξε τα μάτια. Στο δωμάτιό της όλα ήταν σκοτεινά, η σκέψη, όμως, της αυγής που σε λίγο θα ξεπρόβαλε την έκανε να χαμογελάσει. Άπλωσε το χέρι της κι έπιασε ένα τετράδιο κι ένα μολυβάκι. Δειλά δειλά έγραψε:

Σε λίγο βγαίνει η αυγή...

Σταμάτησε, δεν είχε άλλο να γράψει, άφησε το μολύβι και τότε... τη σκέψη στο χαρτί τη σήκωσε τ' αεράκι και την πήγε αλλού, αυτή απλά έγραψε

ακούω τα πουλιά στα δέντρα...

έκλεισε τα μάτια και δεν έδιωξε τη σκέψη που μόλις πήρε ετούτη τη μορφή:

ο κόσμος ξυπνάει...

της άρεζε πάντα να βλέπει τον κόσμο να ξυπνάει και ν' αλλάζει και τότε...

και είναι μαγικό να ζεις αυτή την αλλαγή.

-

-

Έβγαλε τις πολύχρωμες πυτζάμες, κίνησε να πάει να πλύνει το πρόσωπό της, μα άλλαξε γνώμη, γύρισε πίσω, ανέβηκε όρθια επάνω στο κρεβάτι και γυμνή όπως ήταν διάβασε:

-

Σε λίγο βγαίνει η αυγή

ακούω τα πουλιά στα δέντρα

ο κόσμος ξυπνάει

και είναι μαγικό να ζεις αυτή την αλλαγή.

-

Χαμογέλασε με τόσο γλυκό χαμόγελο που έκανε τον κόσμο να ξυπνήσει νωρίτερα εκείνο το ξημέρωμα και πολλοί προλάβαν κιόλας να δουν την αλλαγή και ήταν μαγικό αυτό.

-

-

(φωτογραφίες: γ.χρηστινίδης Σύρος/Σάμος)

-