Οι παντούφλες και η συμβολή τους στην ενημέρωση

Οι εφημερίδες έχουν γίνει πλέον σούπερ μάρκετ, όλοι το γνωρίζουν αυτό. Μερικοί χαίρονται και καγχάζουν για την υψηλή κυκλοφορία των εντύπων τους μόνο που δεν τολμούν να βγουν χωρίς το "δωράκι" τους. Την πρώτη φορά που είχε συμβεί αυτό, το είχε ξεκινήσει, αν θυμάμαι, καλά μια μεγάλη απογευματινή εφημερίδα με ένα λεξικό, είχε ξεσηκωθεί θύελλα αντιδράσεων από τους λοιπούς εκδότες για αθέμιτο ανταγωνισμό και αντιδεοντολογική συμπεριφορά. Η εφημερίδα αμύνθηκε λέγοντας ότι το βιβλίο συμβάλλει στη γνώση και συμπληρώνει την πληροφόρηση του αναγνώστη. Από τότε κύλησε πολύ νερό στ'αυλάκι και η γνώση και ενημέρωση των αναγνωστών εκτοξεύτηκαν σε πολύ υψηλά επίπεδα βοηθούμενες από ντιβανοσκεπάσματα, μαχαιροπήρουνα, μαξιλάρια και βεβαίως μαξιλαροθήκες, dvd, cd, σκουφιά, γάντια, παπλώματα κ.ά. Μιας και από πολύ μικρός ήμουν εφημεριδοφάγος, έχω πολύ καλές σχέσεις με πολλούς εφημεριδοπώλες και πράκτορες τύπου ανά την επικράτεια. Το Σάββατο που μας πέρασε πήγα όπως πάντα για τις εφημερίδες μου και κάθησα να πιω κι έναν καφέ με το εφημεριδοπώλη, όταν εμφανίστηκε μία γιαγιά με ένα ζευγάρι παντόφλες στα χέρια, τις οποίες τις είχε πάρει την προηγούμενη ως δώρο μαζί με κάποιο τηλεοπτικό (ή γυναικείο, δε θυμάμαι) περιοδικό. Σας παραθέτω αυτούσιο το διάλογο που ακολούθησε: ΓΙΑΓΙΑ: Παιδί μ' δε μου καν' ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΠΩΛΗΣ: Τι είπες γιαγιά; Γ: Δε μου κάν' σου λέω. Ε: Τι δε σου κάνει γιαγιά; Γ: Οι παντούφλες δε μου κάν', είναι μικρές. Ε: Και γιατί γιαγιά δεν έπαιρνες άλλο νούμερο; Γ: Δεν βλέπω καλά παιδάκι μου, νόμιζα ήταν οι δικές μου. Ε: Και γω τι να σου κάνω τώρα γιαγιά; Γ: Να μου τσ' αλλάξεις τι να κάνεις; Ε: Γιαγιά δεν μπορώ να στις αλλάξω κι ούτε έχω άλλες... Γ: Μη μου κάν'ς τώρα τέτοια, τι δεν έχεις; Ε: Δεν έχω άλλες παντόφλες, τελείωσαν. Γ: Μη με λες τελείωσαν, τι μαγαζάτορας είσαι; Ε: Γιαγιά δεν πουλάω παντόφλες... Γ: Βρε μη με λες εμένα δε πουλάς, από σένα τις πήρα. Ε: Από μένα τις πήρες, αλλά δεν τις πουλάω εγώ, το περιοδικό... Γ: Βρε το περιοδικό μια χαρά είν' οι παντόφλες είναι μικρές. Ε: Το περιοδικό τις πουλάει, όχι εγώ. Εγώ... Γ: Εσύ, εσύ, ωραίος έμπορος είσ' εσύ. Ε: Γιαγιά άσε με ήσυχο γιατί έχω και δουλειά. Γ: Να μ' αλλάξεις τις παντούφλες. Ε: Να πας στο περιοδικό να στις αλλάξουν. Γ: Μωρέ θα πάω, στην αστυνομία θα πάω, θα δεις εσύ... (φεύγει μουρμουρίζοντας), φωτιά θα πέσ' να μας κάψει. Ε ρε και να ζούσ' ο Χαρίλαος (προφανώς ο άντρας της), τότε να σε δω εγώ μου τσ' αλλάζ' ή δε μου τσ' αλλάζ'...