Blogότσαρκα - Οι πρώτες εντυπώσεις

Όπως κάθε νέος blogger που σέβεται τον εαυτό του έτσι κι εγώ ξεκίνησα δειλά δειλά για την πρώτη μου βόλτα στα blogs του κόσμου. Στην πρώτη σου βόλτα είσαι διστακτικός, ντρέπεσαι και φοβάσαι. Λες: Να χτυπήσω; Θα μου μιλήσουν; Κι αν με αποπάρουν; Τέλος πάντων κάποια στιγμή χτυπάς μια πόρτα, αρθρώνεις δυο κουβέντες και περιμένεις να δεις τι θα συμβεί. Δε συμβαίνει τίποτα. Χτυπάς μια άλλη πόρτα και μετά κι άλλη κι άλλη και στο μεταξύ σου έχει φύγει ο αρχικός φόβος. Θυμήθηκα την τελευταία φορά που επισκέφθηκα μια δημόσια υπηρεσία κάπου στη Θεσσαλονίκη. Υπήρχε μια πόρτα κλειστή που έγραφε με μεγάλα, βιαστικά και άθλια γράμματα Δ.Ε.Υ.Α.Μ. Νόμιζα ότι από πίσω υπήρχε ένα γραφείο κι ένας υπάλληλος που θα έλεγε εμπρός ή περάστε ή ναι. Τίποτα δεν ακούστηκε, χτύπησα πιο δυνατά και πάλι δεν άκουσα λέξη οπότε άνοιξα διστακτικά την πόρτα και αντίκρυσα μια πολύ μεγαλύτερη αίθουσα από αυτή που φανταζόμουν, όχι ένα, αλλά τουλάχιστον εφτά γραφεία και αρκετό κόσμο που περίμενε για να τακτοποιήσει δουλειές σαν και τη δική μου υποθέτω. Ποιος θα βρεθεί να πει εμπρός και περάστε ανάμεσα σ'αυτό το μίζερο ανθρώπινο συνονθύλευμα . Ποιος θα ήταν τόσο ευγενικός; Την επόμενη φορά που επισκέφθηκα την ίδια υπηρεσία άνοιξα την πόρτα χωρίς να χρονοτριβήσω και χωρίς "περιττές" ενέργειες.

Κάπως έτσι ήταν και με τις πρώτες blogοεπισκέψεις μου. Άλλοι ήταν αδιάφοροι, άλλοι τελείως άφαντοι και μερικοί μουγκοί. Επέμενα και στάθηκα τυχερός γιατί ανακάλυψα ευγενικούς ανθρώπους που είπαν περάστε κύριε, τι θα πάρετε ή μάλλον κοιτάξτε τι έχουμε και πάρετε ό,τι θέλετε. Αυτές τις πόρτες ποτέ δε θα ανοίξω με αγένεια, θα κτυπώ κι υπομονετικά θα περιμένω.

Μια άλλη διαπίστωση -την οποία, βέβαια, φανταζόμουν από πριν την ύπαρξη της- ήταν ότι υπάρχουν blogογειτονιές με ωραίες βιτρίνες κι από μέσα αέρα κοπανιστό, άλλες με βιτρίνα και εσωτερικό αρίστης ποιότητας, άλλες χωρίς πολλά πολλά στη βιτρίνα, αλλά με πλούσιο εσωτερικό κόσμο κι άλλες που η βιτρίνα τους ήταν όπως το μέσα τους το απόλυτο μηδέν -0- Πώς θα μάθεις από που να πας να ψωνίσεις; Πώς θα δεις αν πίσω από την υπέροχη, χρωματιστή blogοσελίδα υπάρχει σκεπτόμενος άνθρωπος κι όχι κάποιο βλαχαδερό που μαιμουδίζει ή κάποιος απλώς πονηρός που αφήνεται να παρασυρθεί από τα ρεύματα της εποχής, φορώντας το μοντέρνο και στυλάτο προσωπείο του; Ψάξε. Τι άλλο;

Η βόλτα μου συνεχίζεται και μερικές φορές ζω ευχάριστες εκπλήξεις. Υπάρχει πολύς πλούτος ανακατεμένος, όμως, με στολιδάκια που απλώς λάμπουν. Θα προσπαθήσω να μαζέψω μερικά "ακριβά" κοσμήματα να τα φορώ, να καμαρώνω και να χαίρομαι. Θα χαρίσω κι εγώ με τη σειρά μου ό,τι μπορώ σ'αυτούς που το αξίζουν ή το έχουν ανάγκη, το μόνο που δε θα κάνω είναι τούτο:

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,

τούτο προσπάθησε τουλάχιστον

όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις

μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,

μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την ,

γυρίζοντας συχνά κ'εκθέτοντάς την

στων σχέσεων και των συναναστροφών

την καθημερινήν ανοησία,

ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

ΚΑΒΑΦΗΣ 1913